Her vakit ihtiyat iyidir. Zaten Hazret-i İmam-ı Ali de Radıyallahü Anh kerametkârane bize ihtiyatı tavsiye ediyor. Şimdi, Şark tarafında yeni bir hâdise: Bir şeyh tarafından, kendi müridleri ve halifeleri vasıtasıyla din lehinde, eskiden beri meşhur olmuş Şeyh Ahmed namında türbedâr-ı Nebevî tarafından vasiyetname-i Peygamberî (a.s.m.) namında bir eser, o havalide gezmiş, intişar etmiş. Oralarda çalışan kahraman Selâhaddin’i bir derece ihtiyata sevk edip, bütün siyasetlerin fevkinde ve siyasetlere tenezzül etmeyen Risale-i Nur cereyanı, öyle siyasete temas edebilen cereyanlarla iştiraki görünmemek için, daha ziyade ihtiyat ve tevakkufa mecbur olmuş.

Her şey siyasete ulaşıyor veya bulaşıyor . Biz ne yapmalıyız? 

Risale-i Nur hizmeti bütün siyasetlerin fevkindedir. Risale-i Nur’lara revaç vermek için siyasi bir oluşumun içinde olmak  ise nur hizmetine zarar verir. Risale-i Nur’ların hem dâhilde hem hariçte âşıkları pek çoktur. Bu noktadan siyasetle bizatihi meşgul olmak yani siyaset perdesi altında Risale-i Nur’larla alkadarlık; kendi fikr-i siyasisinden olmayan insanların, risale-i nurlara karşı ön yargıyla ve düşmanca bakmalarına sebep olabilir.

Nur talebelerinin siyasete teması ise memleket ve milletin selameti için ihtiyaç zamanında (seçimlerde) oy kullanmak suretiyle olabilir. Bu ise siyasete bulaşmak değildir. Bilakis İslami ve insani vazifesini yerine getirmek demektir. Burada da ölçü hasenat ve seyyiatın tereccühü cihetiyle olmalıdır. Yoksa bütün bütün seyyiatsız bir hükümet muhal-i adidir. Bediüzzaman hazretleri de seçimlerde dine karşı olan partilere mukabil dine yakın olan partileri hem desteklemiş hem de talebelerine desteklemelerini söylemiştir.