Sekizinci Lema’da geçen Üçüncü Remzi izah eder misiniz?

Üçüncü Remiz: Hizmet-i Kur’âniyedeki arkadaşların bir kısmı ‘hâfız’ lakabıyla, bir kısmı ‘muhlis’ kelimesiyle işaret edildiği gibi, ‘sâdık’ kelimesinde Süleyman ve Bekir’e işaret olunmakla beraber, aynen onlar gibi sadâkatte mümtâz ve kalemi bir elmas kılıç gibi Âsım’a dahi işaret ediyor. Hem makamıyla beraber fedâkâr arkadaşların altıncısı olduğuna işaret ediyor.

Üçüncü Remiz: Abdulkadir Geylani Hazretleri, Bediüzzaman Hazretlerinin iman ve Kur’ân hizmetindeki yardımcılarının ve arkadaşlarının bir kısmına ‘hâfız’ lakabıyla bir kısmına da ‘muhlis’ kelimesiyle işaret ettiği gibi, ‘sâdık’ kelimesiyle de Sıddık Süleyman Efendi’ye ve Bekir Ağa’ya işaret etmektedir. Aynen öyle de ‘sâdık’ kelimesiyle, Kur’ân davasına ve Hz. Üstad’a karşı olağanüstü sadakat ve bağlılığıyla seçkin bir yere sahip olup kalemi elmas kılıç gibi olan Binbaşı Âsım Bey’den[1]  haber vermektedir. Bulunduğu makamıyla beraber fedakâr Nur Talebelerinin altıncısı olduğuna işaret etmektedir.

Risalenin baş kısımlarından itibaren Hz. Gavs’ın (ks) açıkça haber verdiği ve vereceği Nur talebeleri sırayla şöyledir: (1) Hulusi Bey, (2) Sabri Efendi, (3) Sıddık Süleyman Efendi, (4) Bekir Bey, (5) Ahmed Hüsrev Efendi, (6) Binbaşı Âsım Bey) يدُونَ

Hem Âsım gibi elmas kalemli Ahmed Husrev’i تَع۪يشُ سَع۪يدًا  cümlesi beşinci gösteriyor.

Abdulkadir Geylani Hazretleri, Binbaşı Âsım Bey’e altıncı talebe olarak işaret ettiği gibi, elmas kalemli Ahmed Hüsrev Altınbaşak Hazretlerine de تَع۪يشُ سَع۪يدًا “Taîşu Saiden” (Said, bahtiyar, mutlu olarak yaşarsın) cümlesiyle beşinci olarak işaret etmektedir.

Hüsrev Efendi, Bediüzzaman Hazretlerinin Barla’da hizmete başlamasından beş sene sonra 1931 senesinde kendileriyle tanışıp talebe olmuştur. Bediüzzaman Hazretlerinin ifadesiyle “Taîşu Saiden” ibaresindeki beş fark, Hüsrev Efendi’nin beş sene sonra tanışmasına işaret etmektedir. Sekizinci Lem’a’nın yazıldığı 1933 senesinde ise, Hüsrev Efendi Nurlarla tanışalı iki sene kadar olmuştu. Buna rağmen bu kısa zaman içinde Hüsrev Efendi bütün kıdemli talebeler arasında hızlı bir şekilde temayüz edip yükselerek dikkatleri üzerine çekmiştir.

İşte Şeyh Geylani Hazretleri, Hüsrev Efendi’ye olan işaretindeki تَع۪يشُ سَع۪يدًا (Taîşu Saiden) ibaresi, ebced hesabıyla 924 eder. Bu rakam, Ahmed Hüsrev isminin ebced değeri olan 919’u beş farkla gösterir.

Burada dikkat çeken bir durum daha vardır. Şeyh Geylani (ks), diğer talebelere aynı satırın “muhlis, sadık, hafız’’ gibi farklı kelimelerinde işaret ederken, Hüsrev Efendi’ye “Taîşu Saiden” cümlesi ile işaret ediyor. Bu cümle ise, Şeyh Geylani’nin (ks), Bediüzzaman Hazretlerinden bizzat ismiyle haber verdiği cümledir. Yani Hazret-i Üstad, kendisini ismiyle gösteren yerin, Hüsrev Efendi’ye de işaret ettiğini söylüyor. Bunun ne anlama geldiği hakkında Bediüzzaman Hazretlerinden gelen bir rivayette Hazret-i Üstad şöyle demiştir: “Taîşü Saiden fıkrası gösteriyor ki, içinizde benden sonra en bahtiyar Hüsrev Olacaktır.”[2]

Şeyh Abdulkadir Geylânî (ks), beşinci satırda “Taîşu Saîden” ibaresi ile açıkça ‘Said’ ismini gösterdiği gibi, Hz. Üstad’ın fakir haliyle beraber maişet ve geçim yönünden ‘Saîd’ olacağına yani mesut ve rahat bir hayat süreceğine işaret etmişti. Aynı mana, Hüsrev Efendi için de geçerlidir. Çünkü bütün Nur Talebeleri içinde gayet varlıklı bir aileden gelen ve maişetçe sıkıntısı olmayan talebe Hüsrev Efendi idi. 

Re’fet Bey صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي  cümlesiyle makamına işaretle Âsım gibi altıncı arkadaş olduğunu altı fark ile göstermiştir. Ve hâkezâ sâir hâs arkadaşlar da içinde mündericdir.

صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي  (Muhabbetimde sadık olarak)cümlesiyle nasıl ki Bin Başı Âsım Bey’e altıncı arkadaş olarak bir işaret vardır. Öyle de aynı cümlede tıpkı Âsım Bey gibi Re’fet Bey[3] dahi altıncı arkadaş olduğu altı farkla gösterilmiştir.  Hz. Üstad, aynı şekilde diğer has talebelerinin de bu cümlenin içinde olduğunu ifade etmektedir.[4]

Hatta تَع۪يشُ سَع۪يدًا  deki ‘Said’ kelimesinde beş-altı kardeşlerim dâhil olduğu, bence kat‘î bir sûrette tahakkuk etmiştir. [5]

Hazret-i Üstad, تَع۪يشُ سَع۪يدًا “Taîşu Saiden’’ cümlesindeki ‘Said’ kelimesinde, beş-altı Nur Talebesinin daha isimlerinin bulunduğunu ve kendince kesinlik kazandığını ifade etmektedir. Ancak o talebelerin kimler olduğunu burada açıkça söylememektedir.