Sözlükte “sabah olmadan önceki vakit, gecenin son üçte biri” anlamındaki seher kelimesiyle aynı kökten gelen sahûr , dinî bir terim olarak oruç tutmaya hazırlık olmak üzere fecrin doğmasından önce yenen yemeği ifade eder.[1] Âlimler, sahurun oruca dayanma gücü verdiğini, maddî-manevî bereketlere vesile olacağını bildirmişlerdir.

“Sahura kalkın, zira sahurda bereket vardır”[2] gibi sözleriyle sahur yemeğini teşvik eden Hz. Peygamber’in (s.a.v) sahura önem verdiği görülür. Yine Resûlullah, oruç tutarken sahura kalkmayı ve iftarda acele etmeyi tavsiye etmiştir.[3]

Bazı hadislerde sahurun tamamen terkedilmeyip “Bir yudum su ile dahî olsa sahur yapınız.”[4] diye tavsiye edilmiş, sahura kalkanların Allah’ın rahmetine ve meleklerin duasına mazhar olacağı belirtilmiş.[5] Benzer bir hadis-i şerifte de "Bir yudum su içme ile de olsa sakın onu terk etmeyin. Zira sahura kalkanlara Allah rahmet eder ve melekler de istiğfar ederler."[6]

Allah Rasûlü sahuru bereketli bir yemek olarak şöyle nitelendirmiştir; "Bereketli yemeğe buyurun!"[7]

Sevgili Peygamberimiz (s.a.v) ehl-i kitap ile mü’minlerin orucu arasındaki fark olarak sahuru göstermiştir; "Bizim orucumuz ile ehl-i kitabın orucu arasındaki en önemli fark sahur yemeğidir."[8]

Sahura kalkmaktan maksat, fazla yemek değil, seher vaktinin bereketinden istifade etmektir. Allah Teâlâ cennet ehlini tarif ederken, "Onlar seher vakitlerinde istiğfar ederler."[9] buyurmuştur. Bu sebeple, sahurun en makbulü da sehere en yakın olanıdır.[10]

Ayrıca Sevgili Peygamberimizin (s.a.v) sahurda hurma ve su tüketmeyi tercih ettiği bilinmektedir.