Peygamberlerde İsmet Sıfatı
Bütün peygamberlerde bulunan beş sıfattan biri de ismet sıfatıdır. Yani günah işlememeleridir. İsmet; sözlükte men etmek, korumak, nikâh akdi, gerdanlık anlamlarına gelmektedir. İsmet, güç yetirebildiği halde günah işlemekten ve günaha meyletmekten men eden ilahî melekeye denir. İsmet, sahibini günahlardan men eden nefse ait melekeye denir. Bu meleke, kötülüklerin çirkinliğini ve taatin iyiliğini bilmeye bağlıdır. İsmet, kulları kendi iradeleri ile hayırlı işleri yapmaya sevk eden ve kötülüklerden men eden ilahi bir inayettir. Kelamcılara göre ismetin mahiyeti, yüce Allah'ın Peygamberlerinde günah yaratmamasıdır.¹ 
Ayrıca, büyük tefsir ve kelâm âlimi Fahruddin Er-Râzî Hazretleri ve bazı ehl-i sünnet âlimlerinin görüşüne göre peygamberlerin, peygamber olmadan önce günah işlemelerinin mümkün olduğunu söylemişlerdir.² 

1. Muhlis Körpe, Risale-i Nur Istılahları, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s. 98

2. Râzî, Muhassal, s. 161; İbnü’l-Hümâm, el-Müsâyere, s. 125.