Üstad diyor ki: Rasulullah(sav) hakiki tanımayan Allahı tanıyamaz. ne demek istemiş? Diğer peygamberler tanıtamamış mı?

Direk böyle bir ifade yoktur. Şu şekilde bir izah vardır.

"Meselâ, nasıl ki bir saray bulunsa, büyük bir dâiresinde büyük bir elektrik lâmbası bulunur. O elektrikten teşa‘ub etmiş ve onunla bağlı küçük küçük elektrikler, küçük menzillere taksîm edilmiş. Şimdi birisi o büyük elektrik lâmbasının düğmesini çevirip ziyâyı kapatsa, bütün menziller derin bir karanlık içine ve bir vahşete düşer. Ve başka bir sarayda, büyük elektrik lâmbasıyla merbût olmayan küçük elektrik lâmbaları, her menzilde bulunuyor. O saray sâhibi büyük elektrik lâmbasının düğmesini çevirerek kapatsa, sâir menzillerde ışıklar bulunabilir. Onunla işini görebilir. Hırsızlar istifâde edemezler. İşte ey nefsim! Birinci saray bir müslümandır. Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm, onun kalbinde o büyük elektrik lâmbasıdır. Eğer onu unutsa, el-iyâzü billâh kalbinden onu çıkarsa, hiçbir peygamberi daha kabul edemez, belki hiçbir kemâlâtın yeri ruhunda kalamaz. Hatta Rabbini de tanımaz. Mâhiyetindeki bütün menziller ve latîfeler karanlığa düşer. Ve kalbinde müdhiş bir tahrîbât ve vahşet olur. Acaba bu tahrîbât ve vahşetemukābil hangi şeyi kazanıp ünsiyet edebilirsin? Hangi menfaati bulup o tahrîbâtın zararını onunla ta‘mîr edersin? Halbuki ecnebîler o ikinci saraya benzerler ki, Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm’ın nûrunu kalblerinden çıkarsalar da, kendilerince bazı nûrlar kalabilir. Veya kalabilir zanne­derler. Onların ma‘nevî kemâlât-ı ahlâkiyelerine medâr olacak, Hazret-i Musa ve Îsâ Aleyhimesselâm gibi peygamberlere bir nevi‘ îmânları ve Hâliklarına bir çeşit i‘tikādları kalabilir. Ey nefs-i emmâre! Eğer desen: “Ben ecnebî değil, hayvan olmak isterim.” Sana kaç def‘a söylemiştim, hayvan gibi olamazsın. Zîrâ kafandaki akıl olduğu için, o akıl geçmiş elemleri ve gelecek korkuları tokatıyla senin yüzüne, gözüne, başına çarparak dövüyor. Bir lezzet içine bin elem katıyor. Hayvan ise, elemsiz güzel bir lezzet alır, zevk eder. Öyle ise, evvelâ aklını çıkar, at, sonra hayvan ol. Hem كَالْأَنْعَامِ بَل هُمْ اَضَلُّ sille-i te’dîbini gör." (24. Söz)

Yani Peygamberimizi kalbinden çıkaran Allah'ı da tanımaz derken, Allah'ı bize tanıttıran peygamberimizdir. Hatta diğer iman rükünlerini de bize anlatan yine odur. Bundan dolayı Ppeygamberimizi kalbinden çıkaran daha hiçbir iman şartını da kabul etmez. Mürted olur. 

Burada diğer peygamberler ile Peygamberimizi kıyas yoktur. Peygamberimize imanını kaybeden Allah'a imanını da kaybeder demektir.