Uhuvvet Risalesi'nde geçen, "Adavet ve muhabet nur ve zulmet gibi zıttırlar ikisi manayı hakikisinde olarak cem olamazlar" cümlesini nasıl anlamalıyız?

Nur ve zulmet, yani Aydınlık ve karanlık iki zıt sıfattırlar birarada bulunmazlar. Mesela bir oda ya aydınlıktır, ya da karanlıktır. Aydınlıksa karanlık değil, karanlıksa aydınlık değildir.

Bunun gibi sevgi ve düşmanlık da iki zıt sıfattır. Bir kalbde bir kişiye karşı aynı anda bulunamazlar. Birisi hakiki olarak bulunsa diğeri olamaz. Mesela birisini seviyorsa ona aynı zamanda düşman olamaz. Eğer düşman olmuşsa artık sevmiyor demektir.

Eğer sevgisi sağlam olarak yerleşmişse, onu kızdıracak şeyler de yapsa düşmanlık kalbine hakiki olarak giremez. Ya geçici bir kızgınlık veya onun haline acımak şeklinde olur.

İşte imanımız bize müminlere karşı sağlam ve hakiki bir sevgiyi taşımamızı emrediyor. Müminlere karşı bu sevgiyi kalbine yerleştiren bir kimse, hiç bir zaman bir mümine hakiki düşmanlık besleyemez. Olsa olsa bazı hallerine kızar ve ona acır.