Mevlid okunması hakkında Bediüzzaman Hazretlerinin görüşü müsbet yöndedir. Mevlid dinlemenin dinen çok faydalı olduğu kanaatindedir. Şöyle der:

"Mevlid-i Nebevî ile Mi'raciyenin okunması, gayet nâfi' (faydalı) ve güzel âdettir ve müstahsen (beğenilen) bir âdet-i İslâmiyedir. Belki hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyenin (islamî sosyal hayatın), gayet latif ve parlak ve tatlı bir medar-ı sohbetidir (sohbet sebebidir).

Belki hakaik-i imaniyenin (iman hakikatlarının) ihtarı (hatırlatılması) için, en hoş ve şirin bir derstir.

Belki imanın envârını (nurlarını) ve muhabbetullah (Allah sevgisi) ve aşk-ı Nebevîyi (peygamber aşkını) göstermeye ve tahrike (harekete geçirmeye) en müheyyiç (heyecan verici) ve müessir (etkili) bir vasıtadır.

Cenâb-ı Hak bu âdeti ebede kadar devam ettirsin ve Süleyman Efendi gibi mevlid yazanlara Cenab-ı Hak rahmet etsin, yerlerini Cennet-ü’l-Firdevs yapsın, âmîn...

İşte böyle bir zâtın (Peygamberimizin sav) mevlid ve mi'racını dinlemek,

yani terakkiyatının (manen yükselmesinin) mebde' ve müntehasını başını ve sonunu işitmek,

yani tarihçe-i hayat-ı maneviyesini bilmek, o zâtı kendine reis ve seyyid (efendi) ve imam ve şefi' (şefaatçi) telakki eden  (kabul eden) mü'minlere; ne kadar zevkli, fahrli (övünçlü), nurlu, neş'eli, hayırlı bir müsamere-i ulviye-i diniye (dinî yüksek bir merasim) olduğunu anla...

Süleyman Efendi'nin mevlidi, rağbet-i âmmeye mazhariyeti delaletiyle (altı asır boyunca, herkesin beğenisini kazanmasının göstermesiyle); o zât ehl-i velayettir (evliyadır) ve ehl-i hakikattır (ilim sahibidir)."

MEKTÛBÂT, 24. MEKTÛB’UN 2. ZEYLİ