Kurandaki tevafuk, ilk olarak Kayışzade hafız osman efendinin ve akabinde Hüsrev Efendinin Kuran'ı yazmasıyla inkişaf etmiştir. Peki bu tevafukun bunca zaman sonra görünür hale gelmesinin hikmeti nedir? neden Kuranın nazil olduğu zamanlarda veya o zamana daha yakın bir vakitte bu tevafuklar aşikar olmadı ve gizli kaldı?

Çünkü sizin de ifade ettiğiniz gibi eskiden (ta o zamanlarda) "inançlı yada inanmayan insanlar "gözümle görmediğime inanmam" demiyorlardı! Şimdi ise hem Müslümanlar (taklidi iman sahibi oldukları için) hem de Allah'a ve ahirete inanmayanlar "gözümle görmediğime inanmam" diye malesef söylüyorlar.

Konunun anlaşılması için vereceğimiz misalde de hata olmasın. Cenâb-ı Hakk Kemâli Rahmetinden ve Merhametinden dolayı "madem görmediğinize inanmayacaksınız, o halde buyrun Kitabımda baş gözünüzle de görebileceğiniz bir mucizeyi hizmetinize sunuyorum diyor." 

Çok değil bundan bir, bir buçuk asır evvel bu gibi sıkıntılar olmadığı için, Kur'an-ı Kerim'in her asra uygun nasihatleri olduğu gibi bu asrımızda insanların gözlerine de hitap etmiştir ki inanıp teslimiyet göstersinler.