Buzullarda bulunan bir cesedin 150 000 yıllık olduğu idda ediliyor. Fakat bilindiği kadarıyla insanlık tarihi bu kadar yıl önceye gitmiyor. Bu nasıl açıklanabilir?

Bu gibi kalıntıların yaş hesaplarında kullanılan testler zannedildiği gibi kesinlikle ispatlanmış şeyler değildir. Özellikle meşhur karbon 14 testinin problemlerini ispat eden bazı çalışmalar da yapılmıştır. Bu konuda yayınlamış güzel bir makaleyi şu adresten okuyabilirsiniz.

http://www.davetci.com/g_yazilar_karbon14.htm

O makaleden bir fikir vermesi için sadece şu paragrafı alıyoruz:

Radyokarbon tekniğinin mucidi Libby, önemli sapmaların olabileceğini başlangıçta düşünmemişti. “Bu tekniği geliştirdiğimizde” diyordu Libby, “elimizde en küçük bir delil olmamasına rağmen, kozmik ışınların sabit kaldığını varsaydık. Fakat şimdi değişim olduğunu biliyoruz.”
Dolayısıyla doğruluğu şaibeli teorilere dayanarak sabit gerçeklere ulaşmak mümkün değildir.

İnsanlığın dünyadaki ömrünün yedi bin sene olduğunu bildiren sahih bir hadis vardır.

Üstad Bediüzzaman bu mevzuyu şu şekilde anlatır:

“Rivâyet-i meşhure ile zaman-ı Adem'den kıyamete kadar eyyam-ı şeriye (şer’i gün çeşitleri) ile tabir edilen yedi bin seneden…
Madem eyyamın (günlerin) lisan-ı şer'îde böyle ıtlakatı (farklı çeşitleri) var. İlm-i tabakat-ı arz ve Coğrafya ve Tarih-i beşeriyet ulemasınca nev'i beşerin (insanlığın) yedi bin sene değil belki yüz binler sene geçirdiğini teslim de etsek (faraza kabul de etsek) Âdem'den kıyamete kadar ömür-i beşer yedi bin senedir olan rivâyet-i meşhurenin sıhhatine ve beyan ettiğimiz altı bin altı yüz altmış altı sene Nur-ı Kur'ân hüküm ferma olduğuna münafi (zıt) olamaz. Ve cerh edemez (çürütemez). Çünkü, eyyam-ı şer'iyenin dört saatten ellibin seneye kadar hükmü ve şumulü var….
Şu halde nev’-i insanın ömrü yedi bin sene eyyam-ı ma'lume-i arzıye (dünyanın malum günleri) ile olsa, Küre-i arzın (dünyanın) hayata menşe' (kaynak) olduğu zamandan harabına (yıkılışına) kadar eyyam-ı şemsiye (güneş günleriyle) ile iki yüz bin seneden geçer ve şemsüşşümüse (en büyük yıldız) tabi ve âlem-i bekadan ayrılıp küremize bakan dünyaların ömrü şemsüşşümüsün işarat-ı Kur'âniye ile her günü elli bin senelik olmasına binaen yedi bin sene o eyyam ile yüz yirmi altı milyar sene yaşarlar (kainatın ömrü)."

(Osmanlıca Mektubat Fihrist Kısmı ve Rumuzat-ı Semaniye Risalesi)