İktisad, insanı boş yere yapılan harcamalardan uzaklaştırır. Kişiyi insanlardan sürekli bir şeyler beklemekten ve istemekten korur. İnsanlardan devamlı beklenti halinde olmak, o insanın diğer insanların gözündeki değer ve kıymetini düşürür. Bu ise manevi bir dilencilik halidir.
İktisad ise, kişiye Allah’tan başka hiç kimseye muhtaç olmayacak bir hali kazandırır. Bu da kişiyi manevi dilencilik halinden kurtarır, izzet ve onurunu korur.
