Kendi hatamızla sebeb olduğumuz hastalık ve musibetler için de Allah'tan geldi diyebilir miyiz?

Cenab- Hak imtihandan dolayı dünyada her şey için bir sebeb yaratmıştır. O sebeb olmadan o şeyi vücuda getirmiyor. O sebeb ile Allah’ın kudretinin arasında birliktelik vardır. Yani sebeb gerçekleşince Allah’ın kudreti o anda o işi yaratıyor.

Nasıl ki güneşe karşı ayna tutulduğu anda ayna vasıtasıyla karşıya ışık aksediyor. Güneşin ışığının karşıya aksetmesiyle aynanın arasında birliktelik vardır. Fakat karşıya akseden ışığın zerresi bile aynanın değildir. O ışığın tamamı güneşe aittir. Aynen öylede ilaç ile şifanın verilmesi veya rüzgârda kalmak ile hasta olmanın arasında birliktelik vardır. Yani insan ilacı kullanınca Allah şifa veriyor. O şifa ilaca ait değildir. Şifayı veren ancak Allah’tır. Öyle ise insan, ilacı kullanınca ilacın sebeb olmasından dolayı “ şifa buldum” veya “ rüzgârda kaldığım için hasta oldum” demesinin bir zararı yoktur.

Ancak şifanın veya hastalığın gerçekten ilaçtan veya rüzgârdan geldiğine inanarak sebeblere hakiki tesir vermek noktasında bu sözleri kullanması tehlikelidir. Sebebleri Allah’a ortak koşmak manasına gelir.

İnsanın başına gelen şeylerde iki cihet vardır. Birisi kendi iradesine, biri kadere bakar. İnsan kendi iradesine bakan cihetle kendime iyi bakamadım ve hasta oldum diyerek kusurunu itiraf edebilir. Kadere bakan cihette ise, hastalıkları da takdir eden Allah’tır. Onun kaderine boyun eğdim ve razı oldum demelidir.