Fetih Suresinin 2. ayetindeki, "taki Allah senin günahından geçmiş ve gelecek olanı senin için bağışlasın" ifadesinde geçmiş ve gelecek günahlar ile kasd edilen nedir?

Üstad Bediüzzaman Fetih Suresi başındaki bu ayetin manasını şöyle açıklar:

"Surenin başı, hakikî günahlardan mağfiret değil; çünki ismet (günahsızlık) var, günah yok. Belki peygamberlik makamına lâyık bir mana ile Peygamber'e bağışlama müjdesi ve surenin âhirinde Sahabelere mağfiret ile müjde etmekle, o îmaya bir letafet daha katar." (7. Lema)

Bu bahsin geçtiği 7. Lema'da anlatılan hulasa olarak şudur:

Peygamber (as)'ı geçmiş günahları tabiriyle hakiki günahlar değil, Peygamberlik makamına ters olmayan ve zelle tabir edilen beşeri bazı küçük kusurlar kasd ediliyorki bunların hiç biri dinen günah şeyler değildir.

Gelecek günahlar tabiriyle de, aslında Peygamberimizn (asm) değil, sahabelerinin ileride çıkacak fitnelerle istemeden de olsa bazı günahlara gireceklerine ve bu günahlarının bağışlanacağına işaret ediliyor.

Fakat bu Fetih Suresinin sonundaki sahabeleri öven ayetler, "(Allah onlara) bir mağfiret ve (pek) büyük bir mükâfât va‘d etmiştir." diyerek onlara bağışlanma vadediyor. Sahabelik faziletine sahip oldukları için Allah onların kusurlarını bağışlayacağını ifade ediyor.

Hakikaten ehl-i sünnet görüşüne göre, sahabelerin aralarında çıkan Cemel ve Sıffin harbi gibi savaşlarda asıl maksadlarının Allah rızası olduğu, bunu ararken hata işleyenlerin bu kusurlarının affedilmiş olduğu vurgulanmıştır ve ehl-i sünnet hiç bir sahabenin aleyhinde konuşmamayı kendilerine bir düstur yapmışlardır. Şia ve Hariciler gibi fırkalardan ehl-i sünnetin ayrıldığı en temel nokta da burasıdır.

İşte surenin başında peygamberimize (asm) hitaben "senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlasın" derken, surenin sonundaki sahabelerin bağışlanması bahsine bakıyor ve surenin sonu başını izah etmiş oluyor.