Cennete gittikten sonra ebedî bir hayat olacak. Bu nasıl olacak? Yani hep cennette insan sıkılmaz mı? Ya da ebedîliği insanın aklı almıyor.

Sualinizdeki ifadenin aksine, insan yok olmaktan korkar ve yokuluğu düşünmekten sıkılır ve onun nasıl bir şey olduğunu kavrayamaz.

Ebedîlik ise varlığımızın devamı demektir. Şu an var edildiğimizden rahatsız mıyız ki, ileride rahatsız olalım, ya da sıkılalım! Aksine insan ebedîliği, hem de cennet saadeti ile beraber olan bir ebedîliği düşündükçe çok büyük bir mutluluk ve huzur duyar. Çünkü insan ebed için yaratılmıştır ve bütün yaradılışıyla ebede âşıktır. İnsan birine âşık olduğunda onu düşünmekten sıkılmadığı gibi ebediyeti düşünmekten de sıkılmaz. Ebed aşkını anlamak için hayalinize bir danışın. Cennette bir milyar sene kaldıktan sonra ebediyen yok olmaya ve bütün sevdiklerinden ebediyen ayrılmaya rıza gösterir mi?

Aslında ebedîliği düşündüğümüzde bizi sıkan bir şey varsa o da ebedî hayatın kendisi değil, hayalimizin onu kavramaktan âciz kalmasıdır. Çünkü ebediyetin bir sınırı yoktur ama hayalimizin bir sınırı vardır.

Ayrıca sıkılmanın olmayacağına dair bazı rivayetler de vardır. Çünkü cennette, Allah’ın ihsanıyla, devamlı yenilenen, tazelenen çok canlı bir hayat olacaktır. Sıkılmaya sebep olacak bir monotonluk olmayacaktır.

Son olarak şunu da ilâve edebiliriz: Allah her şeyi yaratandır. Sıkılmak bir duygudur. Bütün duygular gibi onu da yaratan Allah’dır. Allah cennet ehlinin kalbinde sıkıntı yaratmadıktan sonra sıkılmaları mümkün değildir.

Cenâb-ı Allah bizleri cennetine alarak dünyanın sıkıntılarından ebediyen kurtulanlardan eylesin! Amin