Büluğ çağı en geç 15 yaştır. 15 yaşından önce büluğa erenlerin sorumluluğu hangi yaşta büluğa erdi ise o zaman başlar. Eğer büluğ gecikmiş ise 15 yaşından sonra sorumlu olur.
İslâm'da sorumluluk durumunda olan kimselerin yapmaları veya yapmamaları gereken bir takım emir ve yasaklar vardır. Bunlar; farz, vacip, sünnet, müstehab helâl, mübah, mekruh, haramdır. Müslümanlar da bunlardan bir kısmını yapmakla, bir kısmını da yapmamakla yükümlüdürler. Bu yükümlülükler, büluğ çağı dediğimiz yaşa gelince başlar. Bu nedenle İslâm'ın bülûğ çağı ile çok yakından ilgisi vardır.
Bülûğ çağının başlangıcı en erken, kızlarda 9, erkek çocuklarda 12 yaşın bitimidir. Buluğ çağına girme alametleri görüldüğü andan itibaren de İslâmî sorumluluklar başlar. Bu yaşa gelmeyenlere İslâmî sorumluluk yüklenmemiştir. 1
"İmam Ebu Yusuf ve İmam Muhammed'e göre, gerek erkek, ve gerek kızlar için bülûğ yaşının son sınırı 15 yaştır. Her ne kadar Ebû Hanîfe erkeklerde 18, kızlarda 17 yaş dese de Hanefî mezhebinde fetva 15 yaş olarak verilmiştir. Şâfiî ve Hanbelî mezhebinde bülûğ yaşının son sınırı 15, Mâlikî mezhebinde 18 yaş olarak belirlenmiştir."2
Ömer Nasuhi Bilmen de bu konuda şöyle demektedir:
Böyle on beş yaşını bitirmiş olduğu halde kendisinde ihtilâm gibi, gebelik gibi büluğ eseri belirmeyen kimse, hükmen bâliğ sayılır.3
Anlaşılacağı üzere oruç, namaz gibi ibadetlerin farz olması için buluğ çağına girmek gerekir. Eğer buluğ çağına girme alameti görülmediyse namaz vb. ibadetler 15 yaşından itibaren kişiye farz olur.
Bir kimse büluğ dönemine girdiğini vücudundaki bir kısım değişikliklerle anlayabilir. Bunu anlayamaz veya hatırlayamazsa ihtiyaten erkekler için 12 yaşını kızlarda 9 yaşını esas alıp kaza namazlarını bu yaşlardan itibaren kılmaya başlayabilir. Büluğ çağının hiçbir alameti kendisinde olmadıysa en geç 15 yaşını sınır kabul edip ona göre kaza namazlarını kılabilir.
Ali Bardakoğlu, TDV İslâm Ansiklopedisi, Diyanet Yayınları, İstanbul 1992, c.6, s. 413
Ali Bardakoğlu, TDV İslâm Ansiklopedisi, Diyanet Yayınları, İstanbul 1992, c.6, s. 413
Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük İslam İlmihali, Bilmen Yay, İstanbul ts, s.41
