Birinci Söz’deki îzâhata göre “Bismillâh”ın zikrindeki maksad nedir?

İnsan, yaratılış itibariyle aciz bir varlıktır.Yani en küçük bir corona mikrobundan en büyük bir kuyruklu yıldıza, göktaşına kadar düşmanları pek çoktur. Bununla beraber insan fakirdir. Yani ihtiyaçları sınırsız olarak bitmek tükenmek bilmez. Düşmanlarını def edecek bir kuvvet kendisinde olmadığı gibi sınırsız olan bu ihtiyaçlarını giderecek zenginliği de yok hükmündedir. Aslında insanı böyle bir mahiyete maruz bırakan Cenab- ı Hak acizlik ve fakirliği insana şefaatçi olarak vermiştir. İnsan bu acizlik ve fakirlik vesilesiyle nihayetsiz bir kudret sahibi olan Allah'a dayanarak korkularından kurtulabilir ve yine nihayetsiz bir zenginlik sahibi olan Allah'tan medet isteyerek ihtiyaçlarını giderebilir.
İşte insan, kendisindeki bu acizliği ve fakirliği farkedip itiraf etmek suretiyle korkularından emin olup ihtiyaçlarını giderebilir. Yoksa her şeye karşı dilenci ve zelil olmak gibi bir durumla karşı karşıya kalacaktır.
İşte Besmele ile insan, nihayetsiz kudret sahibi ve nihayetsiz hazineler maliki olan Cenab-ı Hakkın yardımını her zaman yanında bulur. Bütün kâinâtın dilenciliğinden ve her hâdisâtın karşısında titremekten kurtulmuş olur..