Bediüzzaman Hazretleri, Afyon Mahkemesi Müdafaası'nda seyid olmadığını söylüyor: "Said itiraznamesinde demiş ki, "Ben seyyid değilim..." (Şualar, 14. Şua) Üstad seyyid değil mi?

Öncelikle Bediüzzaman Hazretleri katiyyen seyyiddir. Yani Peygamber sav.in mübarek neslindendir. Çünkü 22. Lem'anın sonundaki haşiyede bunu açıkça ifade eden şu cümleler var:

“… Bizce Üstadımız Saîd Nursînin birinci Âl'den (Al-i Beyt’ten ve seyyid) olduğu kat'idir. Çünki, sinek gibi bir mahlukun Üstadımızı taciz etmemesi, nesl-i mübarekinden (dedelerinden) olan (Seyyid) Abdülkadir Geylaniden bu hali Üstadımız irsiyet (miras) olarak almıştır. …  Küçük Ali” (Lemalar, 22. Lema)                                                    

Seyyid Abdulkadir Geylani (ks)’nun bu hali peygamberimizden aldığını Mucizat-ı Ahmediye Risalesinde Hz. Üstad şöyle anlatır:

“Sinek onu (Peygamberimizi sav.) taciz etmezdi, onun cesed-i mübarekine ve libasına konmazdı. Nasılki evlâdından olan Seyyid Abdülkadir-i Geylanî (ks) dahi, ceddinden o hali irsiyet almıştı; sinek ona da konmazdı.” (19. Mektub)

Üstad Bediüzzaman’ın talebelerinden olan ve seyyidliği şeceresiyle ve bütün köy halkının şecereleriyle seyyid olarak bilinmesi ile sabit olan Urfalı Seyyid Salih Özcan Abi, Bediüzzaman Hazretleri’nin kendi dilinden duyduğu bir itirafı şöyle anlatmıştır:

“Ben kendilerinden seyyid olup olmadıklarını sordum. ‘Evet ben de seyyidim. Ama sakın kimseye söyleme. Annem Hüseyni (Hz. Hüseyin'in soyundan), babam Haseni’dir (Hz. Hasan'ın soyundandır)." dedi.” (Son Şahidler, 3. Cild, sh. 238)

Öyleyse şunu anlamak lazım: Seyyid olduğu halde Üstad Mahkemede neden ben seyyid değilim dedi?

Çünkü mahkemede savcılık Üstad hakkında, "gizli siyasi emeller taşıyor" manasını kasd ederek "Eğer mehdilik iddia etse herkes arkasına düşecek ve devlete başkaldıracaklar" mealinde bir iddiada bulunarak Üstad'ı ve talebelerini mahkum etmeye çalışıyor.

Hz. Üstad da onların bu evhamlarını dağıtmak için mahkemede tevriye yapıyor. Yani iki anlama gelen bir sözün diğer anlamını kasdederek onların iftiralarını suya düşürüyor. Suya düşüyor, çünkü seyyid olmadığını söyleyen bir insanın, "Ben mehdiyim diye dava etmesi mümkün değildir." Zaten bu sözüyle mahkemeyi de o noktada ikna ediyor.

Peki tevriyeyi nasıl yapıyor?

Seyyid'in asıl lügat manası "efendi" demektir. Diğer manası ise, Hz. Peygamber'in (sav) neslinden olan demektir.

Yani Üstad diyor ki, ben efendi değilim.

Peki "Ben efendi değilim" demesi doğru mu?

Evet doğrudur. Çünkü bütün insanlığın efendisi olan Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) de sahih bir hadiste, "Ben kıyamet günü insanların efendisiyim" (1) derken, diğer bir hadiste de "Ben efendi (seyyid) değilim. Asıl Seyyid Allah'tır" (2) buyurmuştur. Yani gerçek efendi Allah'tır. İnsanların efendi olması hakiki değil mecazidir.

Peki Üstad'a böyle bir tevriye yapması yakışır mı?

Elbette yakışır. Çünkü Üstad'ın ve İslam'ın düşmanları mahkemeleri alet ederek onun ve talebelerinin idamına ve hizmetinin söndürülmesine çalışırken yalan bile söylese dinen caiz iken, o yalan değil, iki anlama da gelecek bir söz söyleyerek düşmanlarının planlarını akim bırakıyor.

Ayrıca mahkemelerde bu gibi tevriyeleri olduğunu 27. Lem'a Eskişehir Müdafaasının başında açıkça şöyle ifade ediyor:

"Bütün müdafaatımda ara-sıra görünen mülâyimane ve musalâhakârane tabirler ise; tevriye nev’inden olarak mahza masum kardeşlerimi kurtarmak içindir. Yoksa, masumiyetim ve mazlumiyetim beni çok şiddetli konuşturacaktı."(3)

(1) Buhari, Müslim, Tirmizi

(2) Bkz. Elmalılı Tefsiri, İhlas Suresi

(3) Mustafa Gül hattı el yazması Osmanlıca Lem'alar, 27. Lem'a