Bediüzzaman Hazretleri'nin kendisinden sonra yerine geçmek üzere Hüsrev Efendi'yi bıraktığı doğru mudur?

Bediüzzaman Hazretleri’nin kendinden sonra yerine bıraktığı vekili, talebesi Ahmed Hüsrev Efendi’dir. Bunu sözlü olarak, talebelerine mükerreren bildirdiği gibi, yazdığı risalelerde de buna işaret eden muhtelif beyanları vardır.

Ayrıca Hz. Üstad’ın Risale-i Nur’da geçen pek çok ifadeleri, Hüsrev Efendi’nin bu makama liyakatini göstermektedir. Bu çok mühim meseleyi dört ana başlık altında inceleyerek bunun Nur hizmetinin en parlak en açık hakikatlerinden biri olduğunu göstermeye çalışacağız inşaallah.

1. Her cemaatin, her topluluğun bir idarecisi olması İslamiyet'in bir kaidesidir. Bediüzzaman Hazretleri’nin görüşü de bu merkezdedir.
2. Bediüzzaman Hazretleri’nin yerine Hüsrev Efendi’yi bıraktığına dair bir kısım sözlü rivayetler.
3. Bediüzzaman Hazretleri’nin Hüsrev Eefendi’yi yerine bırakacağını gösteren Risale-i Nur’daki yazılı beyanları.
4. Hüsrev Efendi’nin bu makama liyakatini gösteren Risale-i Nur’dan bazı deliller.

1- HER CEMAATİN, HER TOPLULUĞUN BİR İDARECİSİ OLMASI İSLAMİYETİN BİR KAİDESİDİR. BEDİÜZZAMAN HAZRETLERİ’NİN GÖRÜŞÜ DE BU MERKEZDEDİR

Bediüzzaman Hazretleri’nin cemaat ve şahs-ı manevi üzerinde çok durması ve Nur hizmetinin şahsı manevisini nazara vermesi bazı kimseler tarafından, “O’nun kendisinden sonra yerine sadece cemaati bıraktığı, o cemaate bir reis bırakmadığı” gibi yanlış bir şekilde yorumlanmaktadır. Hâlbuki şahs-ı manevi kuralı, reis ve lider kavramına ters olmadığı gibi aksine onu gerektirir de. Çünkü o şahs-ı maneviyi temsil edecek, idare edecek ve istişarenin son noktası olacak bir reise her zaman ihtiyaç vardır. Toplum hayatında başı olmayan hiçbir topluluk varlığını devam ettiremediği gibi, yaradılış kanunları da her cemaatin bir başı olmasını gerektirir, dinimiz de bunu emreder.

Hadis-i Şerif’in İdareci Lüzumuna İşareti:

Peygamber asm. Efendimiz, “Üç kişi yolculuğa çıkarlarsa, aralarından birini başkan seçsinler!” (Ebû Dâvûd, Cihâd 80) buyurarak liderliğin ne kadar önemli olduğuna işaret etmiştir.

Bu hadis-i şerif büyük hadis allamesi İmam Nevevî (rh) Hazretleri'nin Riyazus Salihin eadlı eserinde şöyle yorumlanmıştır:

Güzel dinimiz gönül yurdunda şirki, küfrü ve nifakı istemediği gibi toplum hayatında da başıbozukluğu, disiplinsizliği, kargaşayı, fitne ve  anarşiyi asla arzu etmez. Dinimize göre düzen ve intizam, en küçük toplum birimine kadar her yerde önemlidir. Bu sebeple Sevgili Peygamberimiz, yolculuk yapmakta olan üç kişilik, küçük ve geçici bir toplulukta bile, mutlaka sorumlu birinin, bir yöneticinin belirlenmesini tavsiye etmiştir. Kendisi de mübarek hayatlarında bu hususa büyük bir itina göstermiştir. Bir hadîs-i şerîflerinde de şöyle buyurmuştur:

“Dünyanın ücra bir köşesinde de olsa, üç kişinin, içlerinden birini kendilerine emir (idareci) tayin etmeden yaşamaları doğru olmaz” (Ahmed İbni Hanbel, Müsned, II, 177)

Dünyanın ücra bir köşesindeki üç kişiye bile Resulullah asm. Başınıza bir idareci seçin diyorsa yüzbinlerce talebenin başsız ve idarecisiz kalması savunulabilir mi? Eğer bu savunulsa Hz. Peygamber asm.ın bu emrine muhalefet edilmiş olmaz mı?!

Bediüzzaman Hazretleri’nin Cemaatin Başsız Olmayacağına İşaret Eden Bazı Beyanları

“O (yeğeni Abdurrahman) dünyada kalsaydı; hem dünyadaki vazife-i uhreviyemin kuvvetli bir medarı (sebebi) ve benden sonra tam yerime geçecek bir hayr-ül halef (hayırlı halef-yerine geçen) ve hem de bu dünyada en fedakâr bir medar-ı teselli, bir arkadaşım olabilirdi.” (26. Lem’a, 12. Reca)

Demek Hz. Üstad bu Lem’anın yazıldığı 1933 yılında dahi yerine geçecek birini düşünüyordu…

“Mesleğimizin esası uhuvvettir (kardeşliktir). Peder ile evlâd, şeyh ile mürid mabeynindeki vasıta (bağ) değildir. Belki hakikî kardeşlik vasıtalarıdır. Olsa olsa bir üstadlık ortaya girer.” (21. Lem’a, 4. Düstur)

Demek, Nur Mesleği’nin temeli kardeşlik ve bu kardeşler arasında bir şahs-ı manevi oluşturmak olsa da araya Üstadlık makamı giriyor. Nur mesleği Hz. Üstad’ın hayatından sonra devam ettiğine göre üstadlık esası da devam edecektir.

Nübüvvet Beşerde Zaruriyedir

Karıncayı emîrsiz (idarecisiz), arıları ya'subsuz (Arı beyi) bırakmayan kudret-i ezeliye elbette.

Beşeri de bırakmaz şeriatsız, nebîsiz. Sırr-ı nizam-ı âlem, böyle ister elbette. (Sözler, Lemaat)

Demek karınca ve arı gibi toplulukları dahi başsız bırakmayan Allah, insanların da başsız olmasını murad etmez. Âlemdeki düzen her topluluğun başında bir idareci bulunmasını gerektiriyor.

2- BEDİÜZZAMAN HAZRETLERİ’NİN YERİNE HÜSREV EFENDİ’Yİ BIRAKTIĞINA DAİR BİR KISIM SÖZLÜ RİVAYETLER

1- “Sen hem benim yerime hem de kendi yerine hizmet edeceksin!”

Hususen başta Hüsrev Efendi olarak, bazı talebelerin şu rivayetleri de bu konuda çok mühim önem arz etmektedir:

“Bedîüzzaman Hazretleri bir gün talebeleri ile birlikte Isparta’nın Kirazlıdere mevkiinde kıra çıkmış ve orada bulunan talebelerinin huzurunda Hüsrev Efendiye hitaben: “Hüsrev! Azrâil Aleyhisselâm gelse ‘Seni mi alayım, Hüsrevi mi alayım?’ dese ben ‘Beni al, Hüsrev hem benim yerime hem de kendi yerine hizmet eder’ derim” deyince Hüsrev Efendi, “Üstâdım! Ben zâten hastayım! Azrâil Aleyhisselâm beni alsın, ben sizi âhirette karşılarım” diye mukabele etmişti.

Bunun üzerine Hazret-i Bedîüzzaman “Hayır Hüsrev! Cenab-ı Hakk böyle ister! Melekü’l-Mevt beni alacak, sen hem benim yerime hem de kendi yerine hizmet edeceksin!” demiştir.

Aşağıda Risale-i Nur’dan yaptığımız alıntılarda da görüleceği üzere, yüksek ahlakı, ihlası, tevazuu, sadakati, hizmeti ile Bediüzzaman Hazretleri’nin en sevdiği talebesi olmak şerefine yükselmiş olan Hüsrev Efendi’nin bu rivayetinin doğruluğundan hiçbir Nur Talebesi’nin şüphe etmemesi gerekir. Çünkü Hüsrev Efendi gibi hayatı boyunca dost ve düşmanının ittifakıyla tamamen en yüksek bir fazilet üzere yaşamış bir zattan, Hususan böyle bir konuda hilaf-ı hakikat bir beyan sudur etmesi asla mümkün değildir.

2- “Benden sonra Hüsrev ’e hizmet edeceksiniz.

Bir kısmı bu gün hayatta olan ve yakınında bulunup şahsi hizmetlerini gören bazı talebeleri, “Bediüzzaman Hazretleri bize, ‘bana hizmet ettiğiniz gibi benden sonra da Hüsrev’e hizmet edeceksiniz' derdi” şeklinde rivayet etmektedirler.

3- “Sen Benden Sonra On Beş Yirmi Sene Daha Yaşayacaksın Ve Hem Kendi Vazifeni, Hem De Benim Vazifemi Yapacaksın”

Abdülkâdir Badıllı’nın Mufassal Tarihçe-i Hayat kitabında geçen ve Hüsrev Efendi’den yapılan şu rivayet de aynı mealdedir:

“Ben bir ara Üstadımızın bedeline ahirete gitmeye dair ciddi arzumu kendilerine arz ettim. Üstadımız hayır hayır dedi ve “sen benden sonra on beş yirmi sene daha yaşayacaksın ve hem kendi vazifeni, hem de benim vazifemi yapacaksın demişlerdi.”

Hüsrev Efendi tam da Üstadının kerametle haber verdiği gibi, 15-20 senenin tam ortası olan 17 sene daha yaşadı ve 1977 senesinde vefat etti. Üstadının buyurduğu gibi hem kendi hizmetlerini, hem de Üstadının bıraktığı vazife olan cemaatin sevk ve idaresi hizmetini etrafına toplanan binlerle sadık arkadaş ve talebeleriyle devam ettirdi.

4- Şeyh Abdulkâdir-i Geylânî’nin Hüsrev Efendi’ye İşareti:

Sikke-i Tasdik-i Gaybî Mecmuası’nda Sekizinci Lem’a Risalesi’nde Üstad Hazretleri, Şeyh Geylani Hazretleri’nin bir kasidesinin tahlillerini yapar. Bu kasidede Hz. Şeyh’in Üstad’dan ismiyle haber verdiği, risalelere ve talebelere işaretler ederek bu ahirzaman fitneleri içinde zorluklar altında hizmet eden Nur Talebelerine ta o zamandan iltifatlar ederek teşvik ettiğini söyler ve bunu tahliller yaparak gösterir. Orada Şeyh Geylani Hazretleri, Hüsrev, Hulusi, Sabri, Sıddık Süleyman, Binbaşı Asım Bey gibi o risalenin yazıldığı 1933 yılında Hz. Üstad’ın etrafında bulunan ileri gelen on kadar talebenin isimlerine işaret eder.

Çok dikkat çekici bir durumdur ki, Şeyh Geylanî diğer talebelere farklı yerlerde işaretler ederken Hüsrev Efendi’ye “Taişu Saiden” fıkrası ile işaret eder. Hâlbuki bu fıkra Şeyh Geylani’nin Bediüzzaman Hazretleri’nden adıyla haber verdiği aynı yerdir. Hz. Üstad kendisinden haber veren aynı ibarenin Hüsrev ’i gösterdiğini söylüyor. Bu da Şeyh Geylani’nin Bediüzzaman’dan sonra yerine Hüsrev ’in geçeceğine bir işareti olsa gerektir. Zira Bediüzzaman Hazretleri’nden gelen diğer bir rivayette şöyle demiştir: “Taişu Saiden fıkrası gösteriyor ki, içinizde benden sonra en bahtiyar Hüsrev olacaktır.”

Yine Hüsrev Efendi’nin rivayetine göre, Denizli Hapsi’nde zehirlenerek şehid edilen Hâfız Ali abi (rh), hapis esnasında talebeler arasından kimin imamlığa geçeceği sözkonusu olduğunda, “Taişu Saiden fıkrası Bediüzzaman’dan sonra Hüsrev’i gösteriyor” diyerek seccadenin önüne geçmiş ve Hüsrev Efendi’den başkasının imamlığa geçmesine mani olmuştur.

5- “Kırk canım olsa, kırkını da Hüsrev’e feda ederim.”

Bediüzzaman’ın talebelerinden Abdurrahman Cerrahoğlu (rh) ve Mustafa Sungur’un farklı zamanlarda Hz. Üstad’dan işittikleri şu ifadesi de Hüsrev Efendi’yi yerine bırakacağını gösterir.

“Kırk canım olsa, kırkını da Hüsrev’e feda ederim.”

Bediüzzaman Hazretleri hiçbir talebesi için bu derece fedakârlık gösteren ve bu derece değer verdiği bir cümle sarf etmemiştir. Acaba gerçekten bu sözü söylemiş midir diye kalbine gelenler için, bu sözü söylediğine, Risale-i Nur’da geçen şu ifadesini delil olarak gösterebiliriz:

“Eğer benim elimden gelseydi, hayatımdan ve sıhhatimden size (Hüsrev’e) memnuniyetle verirdim.” (Emirdağ Lahikası 1)

6- “Benim Vekilim Hüsrev’dir”

Denizli’li eski Nur Talebelerinden Bakırcı Mehmed Efendi şöyle rivayet etmiştir:

“Ben, Baraklı’lı Abdullah Koyun ve Homa’lı Sami Tüzün Hz. Üstad’ı Emirdağ’da ziyaretimiz sırasında bize üç defa, “Benim vekilim Hüsrev’dir, benim vekilim Hüsrev’dir, benim vekilim Hüsrev’dir.” dedi.

7- “Kahraman Hüsrev’im var”

Bediüzzaman Hazretleri’ni ziyaret esnasında, “Üstadım sizden sonra kimi ziyaret edelim” diye soran bazı talebelerine, “Kahraman Hüsrev’im var” diye cevabladığını rivayet etmiştir.

3- BEDİÜZZAMAN HAZRETLERİ’NİN HÜSREV EFENDİ’Yİ YERİNE BIRAKACAĞINI GÖSTEREN RİSALE-İ NUR’DAKİ YAZILI BEYANLARI

1948-49 yıllarında Afyon Hapsinde iken, Üstad bütün talebelerinden ayrı bir koğuşa alınmış idi. Bu sırada diğer koğuşta bulunan talebelerine hitaben yazdığı bir mektubda onlara şöyle demiştir: 

1- “Hüsrev  gibi Nur kahramanından -benim yerimde ve Nur'un şahs-ı manevîsinin (manevî şahsiyetinin) çok ehemmiyetli bir mümessili (temsilcisi) olmasından- hiç bir cihetle gücenmemek elzemdir (en lazımdır).” (Şualar, 14. Şua)

Hz. Üstad bu ifadeleriyle, Tahiri, Refet, Mehmed Feyzi, Zübeyir ve Ceylan gibi bütün ileri gelen talebelerin bulunduğu bir topluluğun başına Hüsrev Efendi’yi geçirmiş ve onu kendi yerinde bilmelerini istemiştir.

2- “Medreset-üz Zehra erkânlarının, hususan Hüsrev 'in bu vatan ve millet ve âlem-i İslâm'a hizmet-i imaniyeleri ve tahribçi dinsizlerin desiselerine sed çekmeleri o kadar büyük bir hasenedir ki, farz-ı muhal binler seyyie olsa afvettirir. Öyle ise, başta Hüsrev  olarak o erkânların hiçbir hareketini tenkid etmemek ve kemal-i ihlas ve samimiyet ile onlara tesanüd (dayanışma) ve tam kardeş olmak lâzımdır diye bu mealde bir ders oldu. İnşâallah Hacı Sabri de Hoca Sabri ve Rüşdü ve emsalleri gibi ruh u can ile alâkadar ve Hüsrev 'e tam kardeş olacak; meşreb ihtilafı daha tesir etmeyecek. Hasta kardeşiniz  Said Nursî"      (Emirdağ Lahikası 2 1950'ler)

Bu ifadelerden anlaşılıyor ki Hz. Üstad talebelerine, hususan ve başta Hüsrev  olarak Medresetüz Zehra Erkanları ile tam dayanışma içinde olmak ve onları asla tenkid etmemeyi emretmektedir. Medresetüz Zehra Erkanları ise Isparta’nın ileri gelen talebeleri demektir. Emirdağ Lahikası 2. Cildinde geçtiğine bakarak 1950’lerde, yani Hz. Üstad’ın ömrünün sonlarında söylediği anlaşılan bu ifadelerle, tüm talebelerini, özellikle Hüsrev Efendi ile tam kardeş olmaya ve onunla dayanışma halinde bulunmaya davet etmektedir. Bunun açık anlamı ise, Bediüzzaman Hazretleri tüm cemaati, başında Hüsrev Efendi’nin bulunduğu Isparta Nur Talebeleri etrafında toplanmaya çağırmaktadır.

3- “Risale-i Nur'un kahramanı Hüsrev, benim bedelime ölmek ve benim yerimde hasta olmak samimî ve ciddî istiyor. Ben de derim: Te'lif zamanı değil, şimdi neşir zamanıdır. Senin yazın, benim yazımdan ne derece ziyade ve neşre faideli ise, hayatın dahi hizmet-i Nuriyede benim bu azablı hayatımdan o derece faidelidir. Eğer benim elimden gelseydi, hayatımdan ve sıhhatimden size memnuniyetle verirdim.” (Emirdağ Lahikası 1)

Yine 1950’lere yakın dönemde yazılan bu mektubdaki altı çizili olan satırları bir daha dikkatle okursak Hz. Üstad’ın vefatından sonra, kendi yerine Hüsrev Efendi’yi düşündüğü gayet açık bir şekilde anlaşılmaktadır. Hem pek çok kimseden nakledilen rivayetlere göre burada arzu ettiği gibi daha sonraları Hz. Üstad, ömrünün sekiz senesini Hüsrev  Efendi’ye bağışlamıştır.

4- "Hüsrev 'in hakikaten tedbirce bana ihtiyaç bırakmayacak bir derecede tedbir ve dirayeti ve Hâfız Ali gibi yüksek ihlası ve mahviyeti (tevazuu)” (Kastamonu Lahikası)

Demek ki, Bediüzzaman Hazretleri Müslüman bir idarecide bulunması elzem olan, gerek tedbir ve dirayet, gerekse en önemli manevi değer olan ihlas açısından Hüsrev Efendi’nin, kendisine ihtiyaç bırakmayacak derecede yüksek bir seviyede bulunduğunu düşünüyor ve mektubla neşrederek bunu bütün talebelerine de ilan ediyor. Hz. Üstad başka hiçbir talebesi için “bana ihtiyaç bırakmayacak bir derecede tedbir ve dirayeti” tabirini kullanmamıştır. Öyleyse bu ifadeleri ile kendi yerine en layık olan talebenin Hüsrev  Efendi olduğunu ilan etmiş oluyor.

5- “Ecel gizli olmasından, vasiyetname yazmak sünnettir. Benim metrukâtım ve Risale-i Nur'dan olan benim hususî kitablarım ve güzel cildlenmiş mecmualarım vesair şeylerimin bütününü, Gül ve Nur fabrikalarının heyetine, başta Hüsrev ve Tahirî olarak o heyetten oniki kahraman kardeşlerime vasiyet ediyorum.” (Emirdağ Lâhikası -1)

Bediüzzaman Hazretleri’nin, “Aziz, sıddık kardeşlerim, sebatkâr ve hakikî vârislerim!” gibi cümlelerinden anlaşıldığı üzere bütün has talebelerini varisleri olarak görür. Hatta “Risale-i Nur talebelerinin hasları olan sahib ve varisleri” ifadesini kullanır. Fakat yukarıdaki vasiyetnamesinden ve daha önceki karinelerden de anlaşılan o ki, birinci sıradaki varisi olarak Hüsrev Efendi’yi gösteriyor.

6-  “Isparta havalisinde yüzer genç Said'ler ve Hüsrev 'ler yetişmişler. Bu ihtiyar ve zaîf Said, dünyadan kemal-i istirahat-ı kalble veda etmeye hazırdır.” (Kastamonu Lahikası)

Demek ki Üstad Hazretleri Isparta ve civarında yetişen kendisine ve Hüsrev ’e benzeyen talebelerin varlığından dolayı ahirete gitmeye razıdır. Öyleyse “Said” ahirete gittiğinde, onun yerinde Hüsrev ’in kalacağı anlaşılmaz mı? Elbette onun yerini doldurmaya en layık talebesinin Hüsrev olduğu anlaşılır.

7- “Risale-i Nur'un hıfz ve neşrine ve sahabet ve himayetine çalışmak için hayat isterdim. Fakat hadsiz şükür olsun ki, bir bîçare ihtiyar Said yerinde çok genç Said'ler o vazifeyi yapıyorlar. Hususan Hüsrev 'ler, Feyzi'ler, Ahmed'ler, Mehmed'ler, biraderzadem gibi çok Abdurrahman'lar ve hakeza Hâfız Ali'yi kabrinde mesrur, müferrah ettikleri gibi, inşâallah kabrimde de öyle mesrur edecekler. (Emirdağ Lâhikası -1 110)

Hz. Üstad’ın arkasında bıraktığı ve vefatından sonra kendisini kabrinde de mesrur edecek Genç Saidler’in birincisinin Hüsrev olduğu bu ifadelerden de anlaşılıyor.

8- "(Hüsrev 'e hitaben yazılan bir mektubdur)

Aziz, mübarek, sıddık kardeşim! … tefsir-i hakaik-i Kur'aniye etrafında halka tutan ve sizin gibi çarklardan mürekkeb olan bir cemaat-ı mübareke içinde en has ve en yüksek mertebeye kâtib tayin edildiğine o rü'ya beşaret verdiği gibi, biz de beşaret ediyoruz." (Barla Lahikası)

9- “Hüsrev  kardeş! … Hakikaten ebedî bir gül fabrikasına kâtib tayin edildiğinize kanaatım kat'iyyet kesbetti.” (Kastamonu Lâhikası 36)

Son iki iktibas da Hüsrev Efendi’nin en yüksek mertebede ebedî bir Nur hizmetine manen tayin edildiği hem rüyanın müjdesiyle, hem de Üstadın kati kanaatiyle bildirilmektedir. Hz. Üstad’ın kanaati, onun sadık talebelerinin de kanaatidir veya öyle olmalıdır.

4- HÜSREV EFENDİ’NİN BU MAKAMA LİYAKATİNİ GÖSTEREN RİSALE-İ NUR’DAN BAZI DELİLLER

Hüsrev Efendi, Bediüzzaman Hazretleri’nin çok değer verdiği ve “saff-ı evvel” ve “Medresetüzzehra Erkanları” namını verdiği Isparta’lı ilk grub talebelerdendir.  1931 yılında hizmete başlamış ve 30 sene boyunca Bediüzzaman Hazretleri’nin en çalışkan, en fedakâr, en ferasetli, en dirayetli, en ihlâslı ve Hz. Üstadın kendisinden en fazla razı olduğu ve Risale-i Nur’a en fazla hizmeti geçen talebesi olmuştur. Bediüzzaman Hazretleri vefat ettiği 1960 senesinde, Hüsrev Efendi tam 61 yaşında ömrü nurlarla kemale ermiş, Üstadının ve Risale-i Nur’un hizmet anlayışına her cihette sahip olmuş bir durumda idi. Bu saydığımız meziyetlerin tamamı Risale-i Nur’da geçen ibarelere dayanmakta, bu sebeble Risale-i Nur’un hizmet tarihine vâkıf olan herkes tarafından da bilinmektedir.

1- Bediüzzaman Hazretleri’nin Hüsrev Efendi’ye Son Derecede Değer Verdiğini Gösteren Bazı Cümleleri: 

Hüsrev Efendi’nin Hizmetlerinin Pek Yüksek Değeri:

“Bu zat (Hüsrev) müstesna ve şirin kalemiyle nurlardan altı yüz risaleye yakın yazmış ve vatanın her tarafına neşrederek komünist perdesi altında dehşetli ifsada çalışan anarşistliği kırdı ve tecavüzünü durdurdu ve bu mübarek vatanı ve bu kahraman milleti o zehirden kurtarmak için tesirli tiryakları her tarafa yetiştirdi. Türk gençlerini ve nesl-i âtiyi büyük bir tehlikeden kurtarmağa vesile oldu.” (14. Şua)

“Gizli düşmanlarımız iki plânı takib ediyorlar. Biri beni ihanetlerle çürütmek; ikincisi, mabeynimize bir soğukluk vermektir. Başta Hüsrev  aleyhinde bir tenkid ve itiraz ve gücenmek ile bizi birbirimizden ayırmaktır. Ben size ilân ederim ki; Hüsrev 'in bin kusuru olsa ben onun aleyhinde bulunmaktan korkarım. Çünki şimdi onun aleyhinde bulunmak, doğrudan doğruya Risale-i Nur aleyhinde ve benim aleyhimde ve bizi perişan edenlerin lehinde bir azîm hıyanettir ki, benim sobamın parçalanması gibi acib, sebebsiz bir hâdise başıma geldi.” (14. Şua)

“Bilhassa Medreset-üz Zehra erkânlarının, hususan Hüsrev 'in bu vatan ve millet ve âlem-i İslâm'a hizmet-i imaniyeleri ve tahribçi dinsizlerin desiselerine sed çekmeleri o kadar büyük bir hasenedir ki, farz-ı muhal binler seyyie olsa afvettirir. (Emirdağ Lâhikası-2)

“Bana hizmet eden Ali geldi, dedi: "Ben rü'yada gördüm ki, sen Hüsrev 'le beraber Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın elini öptün." Birden bir mektub aldım ki, Hüsrev 'in hattıyla (yazısıyla) yazılan Asâ-yı Musa mecmuasını kabr-i Muhammedî Aleyhissalâtü Vesselâm üzerinde hacılar görmüşler. Demek benim bedelime Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın manevî elini, Hüsrev  kaleminin vasıtasıyla öpmüş ve rıza-yı Nebeviyeye mazhar olmuş.” (Şualar 488)

“Şimdi Hüsrev  gibi Nur kahramanı size ihsan edildi. İnşâallah bu medrese-i Yusufiye dahi, Medreset-üz Zehra'nın bir mübarek dershanesi olacak. Ben şimdiye kadar Hüsrev 'i ehl-i dünyaya göstermiyordum, gizlerdim. Fakat neşredilen mecmualar, onu ehl-i siyasete tamamıyla gösterdi, gizli birşey kalmadı. Onun için ben onun iki-üç hizmetini has kardeşlerime izhar ettim. Hem ben, hem o, daha gizlemek değil, lüzum ise aynı hakikat beyan edilecek. (14. Şua)

“Hüsrev  kardeş! Kasem ederim benim elimden gelseydi, yalnız bu defa altun yaldızla yazdığın Mu'cizat-ı Ahmediyeye mukabil her bir sahifesine, yalnız maddî bir ücret olarak birer altun hediye edecektim.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hüsrev 'in pek çok vazifelerini tamamen yapması, kanaatım geldi ki; Barla'da bulunduğum zaman bütün yazanların tashihatını ve te'lif hizmetini yapmamda tahakkuk eden büyük inayet ve hârika muvaffakıyet, aynen Hüsrev 'de, yardımcılarında dahi nümunesi var.” (Emirdağ Lâhikası-1)

“Hüsrev 'i (1) tashihte ve (2) tevzi'de ve (3) tedbirde ve (4) muhaberede ve (5) Nurların neşir ve yetiştirmesinde tebrik ve muvaffakıyetine dua ederiz. Bu ehemmiyetli vazifelerle beraber; (6) yine o şirin ve parlak kaleminin yazılarını çok nüshalarda görüyoruz; hem müstakil nüshaları da yazıyor, mektubundan anlıyorum.” (Emirdağ Lâhikası-1)

“Hüsrev  ve Tahirî gibi vazifelerini tam yapan ve bin Hüsrev  ve beşyüz Tahirî meydanda bırakan iki kardeşimiz ve onların sisteminde bir Nurcuyu sulh mahkemesine vermek, İnşâallah neticesinde büyük bir inayet ve fütuhat olacak, hiç merak etmeyiniz.” (Emirdağ Lâhikası-1)

Hüsrev Efendi’nin Zatının, İhlasının ve Fikrinin Değeri:

“Ben dava eder ve isbat ederim ki: bu soğukta soğuk muamele gören ve millete ve vatana zararlı tevehhüm edilen ve vücudca hastalıklı bulunan Husrev, Türk milletinin manevi büyük bir kahramanı ve bu vatanın bir halaskarıdır (kurtarıcısıdır) ve Türk milleti onun ile iftihar edecek bir halis fedakarıdır;

ve sırr-ı ihlasa tam mazhar olduğundan benlik ve riyakarlık ve şöhretperestlik bulunmaması cihetiyle çok hizmet-i vataniye ve milliyesinden bir ikisini beyan etmek zamanı geldi.” (14. Şua)

Altı çizili olan satırlarda öyle bir hizmet seviyesi, öyle yüksek bir ihlas mertebesi anlatılıyor ki, âdeta Üstad Bediüzzaman Hazretleri kendinden bahsediyor…

“Risale-i Nur'un kahramanı Hüsrev , benim bedelime ölmek ve benim yerimde hasta olmak samimî ve ciddî istiyor. Ben de derim: Te'lif zamanı değil, şimdi neşir zamanıdır. Senin yazın, benim yazımdan ne derece ziyade ve neşre faideli ise, hayatın dahi hizmet-i Nuriyede benim bu azablı hayatımdan o derece faidelidir. Eğer benim elimden gelseydi, hayatımdan ve sıhhatimden size memnuniyetle verirdim.” (Emirdağ Lâhikası-1)

Hz. Üstad ile talebesi arasındaki şu fevkalade karşılıklı sevgi ve fedakârlık duygularına hayran olmamak mümkün değil.

“Hüsrev, yazdığı Kur'an'ı fotoğrafla tab'ını kabul etmeyerek binler cazibedar Kur'anlar kendi hattı ile Âlem-i İslâm'da intişarıyla, kutbiyet derecesinde bir mertebe-i ulviyeyi ve yüksek bir şeref-i imtiyazı bırakıp, Risale-i Nur dairesindeki sırr-ı ihlası muhafaza ve hazz-ı nefisten teberri etmiştir.” (Kastamonu Lâhikası)

İhlası muhafaza etmek yolunda kutubluk gibi bir mertebeyi dahi feda etmek Hüsrev Efendi’nin ihlasının ne kadar yüksek derecelere ulaştığını gösteriyor.

“Hâfız Ali ile Hüsrev 'in birbirleriyle ciddî bir mahviyet içinde kardeşlik irtibatları, Risale-i İhlas'ın tam sırrına mazhar olduğunuzu bana ihsas etti, ümidlerimi fevkalâde kuvvetlendirdi.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hem bu Hüsrev 'in kalemi gibi; fikri, kalbi de o nisbette hârika diyebiliriz. Risale-i Nur'a karşı irtibatı ve iştiyakı ve kanaatı gittikçe terakki ve inkişaf ediyor. Hiçbir hâdise onu sarsmıyor, fütur vermiyor.” (Kastamonu Lâhikası)

Üstadının ifadeleriyle “kalemi kerametli” olduğuna göre, kalemi nisbetinde harika olan fikri ve kalbi de kerametli demektir.

“Risalet-ün Nur hakkında kerametli ve dikkatli ve isabetli ve keskin Hüsrev 'in nazarı doğrudur.” (Kastamonu Lâhikası)

“Bu defa Hüsrev 'in, Hâfız Ali'nin, Hâfız Mustafa'nın, Küçük Ali'nin birbirine hitaben yazdıkları dört mektublarını okudum. En derin kalbimde bir sürur, bir hiss-i şükran, bir memnuniyet hissettim. Bu çok kıymetdar kardeşlerimin ne derece âlî himmet ve yüksek ruhlu, Risale-i Nur hizmetinde ne derece fedakâr olduklarını anladım.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hâfız Ali'nin hakikaten müstesna bir mahviyet ve tevazuu içinde ihlası ve fena fi-l ihvan düsturunu muhafaza etmesi; ve Hüsrev 'in hakikaten tedbirce bana ihtiyaç bırakmayacak bir derecede tedbir ve dirayeti ve Hâfız Ali gibi yüksek ihlası ve mahviyeti…” (Kastamonu Lâhikası)

“Hüsrev, Refet, Rüşdü'nün vaziyetlerini de merak ediyorum. Ve bilhassa Hüsrev  ne haldedir?” (Kastamonu Lâhikası)

“Aziz, sıddık, çok mübarek, çok faal, çok hâlis, çok kıymetdar kardeşim Hüsrev !” (Emirdağ Lâhikası -1)

“Medar-ı hayret bir lütf-u bereket: Gül fabrikasının kâtibliğiyle (bu rüyayla) Risaletü’n-Nur'a intisab eden Hüsrev , iki buçuk sene evvel bir küçük şişe gülyağı göndermişti. Mütemadiyen istimal ettiğim halde daha bitmedi, devam eder.” (Kastamonu Lâhikası)

Hüsrev Efendi’nin Kaleminin ve Yazısının Değeri:

“Kur'anın altun bir anahtarı olan kalem-i Hüsrevî; değil yalnız bizleri, belki ruhanîleri ve melekleri de sevindiriyorlar.” (Kastamonu Lâhikası)

“Risale-i Nur, Kur'anın bir mu'cize-i manevîsi olduğu gibi; Hüsrev 'in kalemi de, Risale-i Nur'un pek kuvvetli bir kerameti olduğunu buraca hergün tasdik ediyoruz.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hüsrev  kardeş! Beşinci Şua'ın kıymetini tam beyan ve takdirin beni çok mesrur etti. İkinci defa yaldızlı bir Kur'anı yazdığın, beni fevkalâde müferrah etti. Hem benim için de yeni risaleleri mübarek kaleminle istinsah ettiğin, beni minnetdarlık hissinden mesrurane ağlattı.” (Kastamonu Lâhikası)

“Üstadım bana ‘Mu'cizat-ı Ahmediye'yi, kardeşim Hüsrev  tarzında yaz’ diyordu. Ben -yani Feyzi- bir parça tenbellik ettim. Birden (bir tokat yiyerek) 28'lilerle askere istenildim.” (Kastamonu Lâhikası)

“Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan'ın ve Risale-i Nur'un hazinelerinin kerametli ve yaldızlı bir anahtarı olan kalem-i Hüsrevî, elhak Mu'cizat-ı Ahmediye'nin (A.S.M.) gizli güzelliğini her göze gayet parlak ve güzel gösteriyor. Cenab-ı Hak bu kalemi, bu hizmette muvaffak ve daim eylesin, âmîn.” (Kastamonu Lâhikası)

“Yeni hurufla (harflerle) yazdığınız iki mes'ele, cidden tesirini gösterdi. Birinci, İkinci, Üçüncü Mes'eleleri de yazılsa çok iyi olur. Fakat Hüsrev  ve Tahirî gibi kalemleri Kur'ana ve Kur'an hattına (yazısına) mahsus ve memur olmalarından bana endişe verir. Başkalar yazsalar daha münasibdir.” (13. Şua)

“Bu defa bize yazdığın Mu'cizat-ı Ahmediye (asm) Risalesi çok hârika düşmüş. Kim ona bakıyor, bir zevk-i hakikî hisseder. Demek oluyor ki; manevî hâlis samimî hisler, maddî nakışlar suretinde kendini hissettiriyor. Bu sırra ben muttali' olduğum vakit, kardeşim Galib dahi aynı hisse iştirak etti. Evet bunun altında manevî tebessüm var diye, senin hattını kendi hattına tercihle mukabele etti.” (Barla Lahikası)

“Risale-i Nur'un kahramanı olan Hüsrev 'in bu defaki iki hediye-i kudsiyesi ve kerametkârane o iki semavî hediyenin manevî i'cazını gözlere de gösterir bir tarzda bu şuhur-u selâsede bizlere ve bu muhite hediye etmesi, Risale-i Nur nokta-i nazarında mu'cizane bir hizmettir. İnşâallah o Gül fabrikasının kalemi, buraları da bir gülistana çevirecek. Cenab-ı Hak o kalem sahibine, yazdığı her harf-i Kur'an'a mukabil Leyle-i Kadir'deki gibi otuzbin sevab ve rahmet ve hasene versin, âmîn âmîn âmîn.” (Kastamonu Lâhikası 90)

“Bu zât, dokuz-on sene zarfında dörtyüz risale kadar dikkatli ve tevafuklu olarak Risale-i Nur'dan yazdığı gibi; hâfız olmadığı halde yazdığı iki mükemmel Kur'an ile ve üçüncüsü -müteferrik surette- gözle görünür bir nevi i'caz-ı Kur'anı gösterir bir tarzda üç Kur'anı yazmış; tam mukabele edilmeden bize gelmiş; biz de mukabele etmeden size göndermiştik. Sizler de kemal-i dikkatle hareke ve harflerde gördüğünüz kırk-elli sehiv, Hüsrev 'in kaleminin ne derece hârika olduğunu gösterir. Çünki her Kur'an'ın üçyüzbin altıyüz yirmi harfinde, o kadar hareke ve sükûnlarında yalnız kırk-elli sehiv bulunması, o kalemin isabette hârika olduğunu gösterir.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hüsrev  kerametli kalemiyle, bana yazdığı gayet kıymetdar bir nüshayı, aynen ve tam tamına muvafık gelmek şartıyla size yazdırıldı, yakında göndereceğim. Yanınızda yeni yazılan İ'caz-ı Kur'aniye gibi, bana bir nüsha lâzımdır. Fakat Hâfız'ın kalemi oradaki mevcud tevafuku tamamen muhafaza edememiş. Tevafukçu Hüsrev 'in taht-ı nezaretinde, mabeyninizde taksim edip, bana yadigâr bir İ'caz-ı Kur'anî'yi müştereken yazsanız çok iyi olur.” (Barla Lâhikası 336)

Hüsrev Efendi’nin Mektublarının Değeri:

“Gül ve Nur fabrikası namına Hüsrev 'in tebrik mektubu, beni sevinçle ağlattırdı. Zâten Hüsrev 'in mümtaz bir hasiyeti budur ki; şimdiye kadar bana gelen bütün mektublarının hiçbirisi beni incitmiyor, elîm zamanlarımda da yumuşak geliyor, ruhumu okşuyor. Bu cihette dahi ona şahsım itibariyle çok minnetdarım.”  (Emirdağ Lâhikası-1)

“Çok defa benim sıkıntılarıma bir merhem hükmüne geçmiş ve yanımdaki sakladığım kahraman Hüsrev 'in çok mektubları ve onların her birinden birer ehemmiyetli fıkrayı alıp mecmuunu Lâhika'ya geçirmek için zaman bulamıyorum. İnşâallah bir istirahat zamanında tedkik edeceğim.” (Emirdağ Lâhikası-1)

“Nur kahramanı Hüsrev 'in, ben Emirdağı'nda iken bana yazdığı umum mektublarından mühim parçalarını, hususan benim yazdığım mektubların hülâsalarını hâvi kısımlarını bir defterde yazmıştım. Fakat ben hapiste iken birisi hoşuna gitmiş, almış; kayboldu. Şimdi tekrar eski mektublarından kırk kadar bende var. Onları inşâallah ben işaret edeceğim; burada yazdırmazsam size göndereceğim. Bir defterde cem'edilerek belki ehemmiyetine binaen teksir edilecek (çoğaltılacak).” (Emirdağ Lâhikası-2)

“Kahraman Hüsrev 'in onlara dair mektubları, mübarek nushalar gibi, tenbellik, lâkaydlık hastalıklarına mübtela olanlara şifa olur, ellerde gezer.” (Kastamonu Lâhikası)

Hüsrev Efendi’nin Validesinin Değeri:

“Hüsrev  kardeş! Son mektubumda demişim: Hüsrev 'lerin vâlideleri sebebiyet verdiler ki; bir seneden ziyade bir vakitten beri bütün talebelerin peder ve vâlideleri duaya dâhil olmuşlar. Sakın yanlış zannetmeyiniz. Senin vâliden gibi, on seneden beri Risalet-in Nur'un has şakirdlerinin dairesinde bulunan orada çok âhiret hemşirelerim var. Onlar, yeniden başkalarının duaya dâhil olmalarına sebeb olmuşlar demektir.” (Kastamonu Lâhikası)

“Okudukça sizinle beraber kalbim hazîn hazîn ağlamaktan kendimi alamamakta idim. Hattâ yanımda bulunan vâlideme dahi okudum. Okurken vâlidem ağlıyor, gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Ben de ağlamamak için nefsime cebrediyordum. Hüsrev”

“Hüsrev kardeş! Senin mektubun, benim meraklarıma bir şifa ve arzularıma bir deva ve ümidlerime bir ziya hükmüne geçti. Hem Risale-i Nur'un muhterem bir talebesi ve has dairesinde bulunan âhiret hemşirem vâlidenizin hastalığı ve ihtiyarlığı seni Isparta'ya celbi hayırdır. Elbette sen ona, Hastalar ve İhtiyarlar Risalelerini okumuşsun. O risaleler, benim bedelime onun keyfini sorup teselli versinler.” (Kastamonu Lâhikası)

“Aziz kardeşim Hüsrev!

 

Cenab-ı Hak merhumeyi mağfiret eylesin ve sana ve onun evlâdlarına sabr-ı cemil ihsan eylesin! Ben de mateminize cidden hissedarım. Senin ağlamana ve ağlayan mektubuna iştirak ettim. Evet sen de benim gibi, dünya ile iki cihetle alâkan kesiliyor. Hem öyle lâzım. Senin gibi Risale-i Nur'un bir fedaisi alâkası olmamalı ve alâka peyda etmemeli. Alâkalı olsa fevkalâde bir sebat, bir ihlasın lüzumu ile beraber; bazı ârızalar içinde sarsılır, tam fedakârlık edemez. O havalinin kahramanları elhak müstesnadırlar. Alâkalar onları sarsmıyor. Fakat bazıları; Hüsrev  gibi, Said gibi ve Âtıf ve emsali gibi bütün bütün alâkasız da bulunmak lâzım.” (Kastamonu Lâhikası 231)

2- Hz. Üstad’ın, Hüsrev Efendi’yi Nur Talebelerine Uyulması Gereken Bir Numune Olarak Göstermesi:

Bediüzzaman Hazretleri hayatı boyunca, Hüsrev Efendi’nin ismini örnek talebe olarak göstermiş ve daima talebelerini onun gibi olmaya sevketmiştir. Denizli Hüsrev ’i, İnebolu Hüsrev ’i, Kastamonu Hüsrev ’i, Küçük bir Hüsrev  gibi sıfatlarla pek çok talebelerini Hüsrev ’e benzemekle taltif etmiştir.   

“Buranın bir Hüsrev 'i olacak derecede ihlas ve irtibat ve iktidarı gösteren Küçük Hüsrev  Mehmed Feyzi isminde Risalet-ün Nur'un çalışkan bir talebesi…” (Barla Lâhikası 372)

“Lillahilhamd sizlerin gayretinizle o havalide çok Hüsrev 'ler var, meydana çıkmağa başlamışlar. Belki çok zamandan beri mütemadiyen çalışmaktan Hüsrev 'e bir istirahat verildi ve kıymetdar kalemi yerinde mübarek lisanı ve hâlisane ahvali yine kudsî hizmetini idame etmesini inayet-i İlahiyeden ümidvarız. Nasılki Feyzi ve Salahaddin'in askerliği de öyle mübarek oldu.” (Kastamonu Lâhikası)

“Isparta'nın Hâfız Ali'si (Kâtib Osman) elhak ikinci bir Hüsrev  olduğuna benim de kanaatım geldi. Cenab-ı Hak onu ve Mehmed Zühdü gibi çok fedakârları ve Risale-i Nur'un hakikî sahiblerini Isparta'ya ihsan eylesin, âmîn. (Kastamonu Lâhikası)

“Ben kalben arzu ederim ki; çelik ve demir gibi sebatkâr Isparta ve civarındakiler gibi metin kahramanlar (Hüsrev ler, Hâfız Ali'ler gibi) Kastamonu tarafından dahi burada görünsün.” (13. şua)

“İkinci Hüsrev  olan birinci Tahir'in gayet dikkat ve tevafuklu yazdığı risaleler beni o derece minnetdar ve mesrur ediyor ki, elimden gelseydi herbir nüshasına on altun lira verecektim.” (Kastamonu Lâhikası)

“Hem küçücük bir Hüsrev , hem küçücük bir Abdurrahman hükmünde Ceylan namında çok çalışkan bir çocuk, Risale-i Nur'a tam hizmet ediyor.”  (Emirdağ Lâhikası-1)

“Denizli'nin bir Hüsrev 'i Hasan Feyzi'nin uzunca, tafsilatlı bir mektubunu vasıtanızla aldım. (Emirdağ Lâhikası-1)

“Nazif'e bin bârekâllah, bin mâşâallah. İkinci bir Hüsrev , İnebolu ikinci bir Isparta olduğunu isbat ediyor.” (Emirdağ Lâhikası -2)

“Küçük bir Hüsrev  olan kahraman Sungur aynı vakitte…” (Emirdağ Lâhikası -2)

“O civarın bir Hüsrev 'i kardeşimiz Ahmed Feyzi…” (Emirdağ Lâhikası-1)

3- Hüsrev Efendi Bediüzzaman Hazretleri’nin Üç Hapsinde De Onunla Beraber Hapis Yatmış Ve O Çile İmtihanlarından Yüzünün Akıyla Çıkmıştır.

Hüsrev  Efendi, Afyon hapsindeki müdafaasına şu cümlelerle başlamıştır:

“İddia makamının Risale-i Nur'a hizmetimden dolayı Üstadımın mevhum suçuna beni iştirak ettirmesine mukabil derim ki:

 

Ben Üstadımın gittiği meslekte ve Risale-i Nur'la âlem-i İslâm'a hususan bu vatana ve bu millete ettiği kudsî hizmetinde kendisine isnad edilen mevhum suçuna ruh u canımla iştirak ediyorum. Ve beni bu hizmet-i imaniyede muvaffak eden Cenab-ı Hakk'a âhir ömrüme kadar şükredeceğim.” (14. Şua, Afyon Müdafaası)

“Çok tecrübelerle ve bilhassa bu sıkı ve sıkıntılı hapiste kat'î kanaatım gelmiş ki: Risale-i Nur ile kıraeten ve kitabeten iştigal, sıkıntıyı çok hafifleştirir, ferah verir. Meşgul olmadığım zaman o musibet tezauf edip lüzumsuz şeylerle beni müteessir eder. Bazı esbaba binaen, ben en ziyade Hüsrev 'i ve Hâfız Ali, Tahirî'yi (R.H.) sıkıntıda tahmin ettiğim halde, en ziyade temkin ve teslim ve rahat-ı kalb, onlarda ve beraberlerinde bulunanlarda görüyordum. "Acaba neden?" der idim. Şimdi anladım ki; onlar hakikî vazifelerini yapıyorlar, malayani şeylerle iştigal etmediklerinden ve kaza ve kaderin vazifelerine karışmadıklarından ve enaniyetten gelen hodfüruşluk ve tenkid ve telaş etmediklerinden, temkinleriyle ve metanet ve itminan-ı kalbleriyle Risale-i Nur şakirdlerinin yüzlerini ak ettiler, zındıkaya karşı Risale-i Nur'un manevî kuvvetini gösterdiler. Cenab-ı Hak, onlardaki nihayet tevazu ve mahviyette tam izzet ve kahramanlık seciyesini umum kardeşlerimize teşmil ettirsin, âmîn!” (13. Şua, Denizli Hapsi)

“Hüsrev  Altınbaşak'ın evi taharri olunup hem teksir makinesi, hem mecmualar müsadere edilerek bir sene evvel mahkemeye verilmiştik. Neticede yasak olmayan dinî eserler olmasından Hüsrev  Altnbaşak'la bana ve diğer bir arkadaşımıza ruhsatsız kitab tab'ettiğimizden bir ay ceza verildi. Biz de temyiz ettik. Henüz temyizden gelmeden Afyon Hapishanesine getirildim.” (Şualar)

4- Risale-İ Nur’da İsmi En Çok Anılan Hüsrev Efendi’dir. 

Hüsrev Efendi’nin adı, Bediüzzaman Hazretleri’nce risalelerde o kadar çok anılmıştır ki, kendisinden sonra en çok bahsi geçen isim olan Sabri’den yaklaşık iki kat olmak üzere adı tam 441 defa geçer.

Not: Nur 1.0 programındaki 13 ana eserden bilgisayarla tarama yapılarak tesbit edilmiştir.

5- Tevafuklu Kur’an’ı Yazmak Hüsrev Efendi’ye Nasib Olmuştur.

Bediüzzaman Hazretleri’nin keşfettiği Kur’an’ın yazılarındaki tevafuk mucizesini onun emriyle “Tevafuklu Kur’an”ı yazarak göstermek Hüsrev Efendi’ye nasib olmuştur.

“Asr-ı saadetten beri böyle hârika bir surette mu'cizeli olarak yazılmasına hiç kimse kadir olmadığı halde Risale-i Nur'un kahraman bir kâtibi olan Hüsrev 'e "Yaz" emir buyurulmasıyla, Levh-i Mahfuz'daki yazılan Kur'an gibi yazılması…” (11. Şua)

Herşeyin aslı Levh-i Mahfuz’da yazılı olduğu gibi Kur’an’ın sayfa ve yazı düzeninin de aslı oradadır. Bediüzzaman Hazretleri’nin verdiği bu büyük müjde Hüsrev Efendi’nin tarih boyunca kimseye nasib olmamış olan Levh-i Mahfuz’daki Kur’an’a benzer bir Kur’an’ı yazmak gibi çok büyük bir şeref ve imtiyaza da mazhar olduğunu göstermiştir. Hz. Üstad, bu Kur’an’ın Levh-i Mahfuz’daki Kur’an’a benzediğini şu bilgiye dayandırmıştır:

“Ehl-i kalb bazı kimseler demişler: Bu tarz yazı Levh-i Mahfuz’un yazısına benziyor ve ona yakındır, diye hükmetmişler.” (Rumûzât-ı Semaniye)

“Senin yazdığın mu'cizeli iki Kur'an-ı Azîmüşşan'ın bu havalide hususan Ramazan-ı Şerif'te sana kazandırdıkları sevabları ve tahsin ve tebriklerini, inşâallah yakında tab'a girmesiyle, âlem-i İslâm'dan senin ruhuna yağacak rahmet dualarını düşün, Allah'a şükreyle.(Kastamonu Lâhikası)

“Hem Kur'anın gözle görülen bir nevi lem'a-i i'caziyeyi (tevafuk mucizesini), beş-altı mushafta işaretler yaptım, hatt-ı arabî-i Kur'anîleri (Kur’an yazıları) mükemmel olan kardeşlerime taksim ettim. Bunların içinde hatt-ı arabî-i Kur'an'da Hüsrev  onlara yetişemediği halde, birden umum o kâtiblere ve hatt-ı arabî muallimine tefevvuk eyledi. Ve hatt-ı arabîde, en mümtaz kardeşlerimizden on derece geçti. Umumen onlar tasdik edip: "Evet bizden geçti, biz ona yetişemiyoruz" dediler. Demek Hüsrev 'in kalemi, Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan'ın ve Risale-i Nur'un mu'cizevari kerametleri ve hârikalarıdır. Kardeşiniz Said Nursî” (Kastamonu Lâhikası)

“Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan'ımızı tab'edilecek esbab (sebebler) var, maniler yok. Madem mübarek Hüsrev geldi; en birinci hak, bu mes'elede onundur. Ve madem iki Ali ile Tahirî, Hâfız Mustafa, hârika tesanüdleriyle ve şimdiye kadar bütün Risale-i Nur talebelerini sevindiren ve ehl-i imanı memnun ve minnetdar eden meydandaki hizmetleriyle ve kahraman Rüşdü'nün lâ-yetezelzel sadakatıyla, Hüsrev 'le beraber bu büyük ve ağır ve kıymetdar hizmet-i Kur'aniyeye kemal-i tesanüdle çalışmak lâzımdır.” (Kastamonu Lâhikası)

6- Hüsrev Efendi’nin Talebeliğe Girişi De Onun İlerideki Makamına İşaret Eden Bazı Rüyalar Ve Kerametlerle Olmuştur.

“İki gece birbiri üstüne gördüğüm iki rü'ya-yı sadıkada, temelleri atılmakta olan büyük bir gülyağı fabrikasının kâtibliğine tayin edilmiş ve işe mübaşeret etmiştim. Bu rü'ya tarihinden iki ay sonra risaleleri yazmağa başladım. Ve bilhassa Yirmisekizinci Mektub'un Yedinci ve Sekizinci Mes'elelerinde, hizmetimizin makbuliyeti ve rıza-i İlahî dâhilinde olduğu pek açık bir lisanla yazılması, âciz talebenizi de dilşâd etmiş bulunuyor. Sevgili üstadım, Allah sizden ebeden razı olsun. Hüsrev”  (Barla Lâhikası)

"(Hüsrev 'e hitaben yazılan bir mektubdur)

Aziz, mübarek, sıddık kardeşim!

Evvelâ: Sözler'e başlamadan iki ay evvel gördüğün mübarek rü'ya çok güzeldir, hem hakikattır. Evet kardeşim, sen bir bahçe-i ebedî olan Kur'an-ı Hakîm'in cennetinden, gül-ü Muhammedî (A.S.M.) namında, hadsiz nuranî hakikatların fabrikası hükmünde, tefsir-i hakaik-i Kur'aniye etrafında halka tutan ve sizin gibi çarklardan mürekkeb olan bir cemaat-ı mübareke içinde en has ve en yüksek mertebeye kâtib tayin edildiğine o rü'ya beşaret verdiği gibi, biz de beşaret ediyoruz." (Barla Lahikası)

“Hizmet-i Kur'âniyede mühim bir rükün olan Hüsrev , o risalenin (30. Söz) kendisine tesliminden mukaddem (önce), Peygamber Aleyhissalatü Vesselâmla münasebattar bir rüya görmüş. Bu Söz, gördüğü rüyanın hakikatlerini tabir ettiğini, bu Sözün o gün eline geçmesiyle görmüş. Ve bu rüya onun için bir keramet-i kat'iye hükmüne geçmekle, tamamiyle hizmete teslim olmuş ve Nurun kahramanı olmuştur.” (Fihrist Risalesi)

“Hüsrev  gibi, kendine tembel diyen ve beş senedir Sözler'i işittiği halde yazmaya cidden tenbellik edip başlamayan bir kardeşimiz, bir ayda ondört kitabı güzel ve dikkatli yazması, şübhesiz dördüncü bir keramet-i esrar-ı Kur'aniyedir.” (Mektubat 359)

7- Bediüzzaman Hazretleri Hüsrev Efendi’ye Risale-i Nur’da Tashih Gereken Yerlerde Düzeltme Yapma Salahiyeti Vermiştir.

“Bundan sonraki kısmı, bütün ömrümde görmediğim dehşetli ve semli bir hastalık içinde yazılmış. Kusuratıma nazar-ı müsamaha ile bakılsın. Hüsrev, münasib görmediği kısmı ta'dil, tebdil, ıslah edebilir.” (Şualar)

“Hüsrev 'i tashihte ve tevzi'de ve tedbirde ve muhaberede ve Nurların neşir ve yetiştirmesinde tebrik ve muvaffakıyetine dua ederiz.” (Emirdağ Lâhikası-1)

8- Hüsrev Efendi’nin Üstadına Ne Kadar Büyük Sadakat, Sevgi, Fedakârlık, Hürmet Ve Tevazu Duygularıyla Bağlı Olduğunu Gösteren Risale-i Nur’daki İfadeleri:

“Her tarafı ve her hali kusur ve ayıbla dolu talebeniz, sevgili Üstadının ayaklarının altına varlığını sermişti. Belki her gün, bu şiddetten daha büyük bir şiddetle muamele görse ve hattâ Üstadı uğrunda, yüzbin hayatı olsa hepsini bile vermeye bilâ-tereddüd hazır olduğunu, surî değil, kalbî bir itirafla müheyyadır.

Mücrim talebeniz senelerden beri Hâlıkından bir hâmi istiyordu. Baştan aşağıya kadar siyahlıklarla dolu olan defter-i a'malim tedkik edilse, bu hususta ne kadar tazarru' ve niyazım vardır ve ne kadar gözyaşlarım bulunacaktır. Kur'anî hizmet uğrunda, arzın sekenesi kadar hayatım olsa, her birisini feda etmeyi, ne büyük saadet ve şeref kabul etmişim.

Ey sevgili Üstadım! Ey kıymetdar Hocam! Ey senelerden beri aradığım muhterem mürşidim! Ey aziz dellâl-ı Kur'an! Izdırablarımın sürura inkılab etmekte olduğunu hissediyorum…” (Barla Lahikası)

“Hem iki güzel ve latif haşiyelerle hâtime verilmek suretiyle çiçeğin (Meyve Risalesi’nin 10. Mesele’nin) tamam edilmesi bu fakir talebeniz Hüsrev 'i o kadar büyük bir sürurla sonsuz bir şükre sevketti ki; bu güzel çiçeğin verdiği sevinç ve süruru müddet-i ömrümde hissetmediğimi sevgili üstadıma arzettiğim gibi, kardeşlerime de kerratla söylemişim.” (Şualar)

“Evet sevgili üstadım, biz Allah'tan, Kur'andan, Habib-i Zîşan'dan ve Risale-i Nur'dan ve Kur'an dellâlı siz sevgili üstadımızdan ebediyen razıyız. Ve intisabımızdan hiçbir cihetle pişmanlığımız yok. Hem kalbimizde zerre kadar kötülük etmek için niyet yok. Biz ancak Allah'ı ve rızasını istiyoruz. Gün geçtikçe, rızası içinde, Cenab-ı Hakk'a vuslat iştiyaklarını kalbimizde teksif ediyoruz. Bilâ-istisna bize fenalık edenleri Cenab-ı Hakk'a terketmekle afvetmek ve bilakis bize zulmeden o zalimler de dâhil olduğu halde, herkese iyilik etmek, Risale-i Nur talebelerinin kalblerine yerleşen bir şiar-ı İslâm olduğunu, biz istemeyerek ilân eden Hazret-i Allah'a hadsiz hududsuz şükürler ediyoruz. Çok kusurlu talebeniz Hüsrev…”   (Şualar)

“(Ahmed Hüsrev 'in fıkrasıdır)

            Sevgili Üstadım!

            Bu hal karşısında kendimi düşünüyorum. Ve bir de, peşinde koştuğum bu kudsî hizmete bakıyorum. Cenab-ı Hakk'ın lütf-u ihsanlarına hamdeder ve şükrederken bir kardeşimizin dediği gibi, ben de kendime diyorum ki:

            Evet Hüsrev , iyi olan sen değilsin; takib ettiğin yol iyidir, güzeldir, parlaktır. Ondan daha güzel ve ondan daha parlak ve onlardan daha nurlu, hiçbir şey olamaz diyorum.

            Sevgili Üstadım, size medyunuz (minnetdarız), risalelere medyunuz. Bizi size ve risalelere ulaştıran Cenab-ı Hakk'a medyun u müteşekkiriz ve hâmidiz.

            Sevgili Üstadım, mektubunuzda yorgunluğumdan bahis buyuruyorsunuz. Evet bazan yoruluyorum, fakat yorgunluktan istirahatı arzu eden nefsimi, ruhum vazifeye davet ediyor ve belki bugünkü sa'yim, keffaret-üz zünub olur. Çünki Cenab-ı Hakk'ın rahmeti vâsi'dir, diyorum. İşte bu düşünce ile şevk ve sevince doğru ilerlerken, yazılarımın kıymetdar Üstadımı memnun etmesi, bu halimi kat kat tezyid ediyor. Ahmed Hüsrev”   (Barla Lâhikası)

“Altıncı Mektub'a gelince, şu gurbetteki firkatinizin en hazîn kısmını tayyettiğinizi ve bir kısmının da hikâye edildiğini okudum. Okudukça sizinle beraber kalbim hazîn hazîn ağlamaktan kendimi alamamakta idim. Hattâ yanımda bulunan vâlideme dahi okudum. Okurken vâlidem ağlıyor, gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Ben de ağlamamak için nefsime cebrediyordum. Hüsrev” (Barla Lahikası)

“(Hüsrev 'in bir fıkrasıdır)

            Sevgili, muhterem Üstadım, kıymetdar Üstadım!

            Bekir Ağa ile gönderdiğiniz mektubdan duyduğum süruru tarif etmek, benim gibi âciz bir talebenin ne lisanı ve ne de kaleminin haddi değildir. Sevincimden mektubunuzu takbil ediyor (öpüyor); ruhum sizinle yaşadığı halde, cismen uzak bulunduğumuzdan ağlıyordum. Zaman oluyor ki, gözlerimden dökülen yaşları, yazı yazmak veyahut risaleleri okumakla teskin edebiliyorum. Zaman oluyor kalbim mütemadiyen ağlıyor, ah sevgili Üstadım sizden pek büyük istirhamım budur ki: Beni afvediniz…” (Barla Lahikası)

“(Hüsrev 'in fıkrasıdır)

 

            Sevgili Üstadım!

 

            Yorucu bir kuvvetle gece ve gündüz beni düşündüren ve fakat hiç de kıymeti olmayan vaziyetten kurtaran mektubunuzu aldığım vakitten beri sürur içinde, Cenab-ı Hakk'a bînihaye teşekkürlerimi takdim ediyor ve beş vakitte, eltaf-ı İlahiyeye mazhariyetinizi dua ediyorum. Bilhassa sevincimi artıran keyfiyet, Cenab-ı Hakk'ın sırf hizmet-i Kur'an'da istihdam etmesinin iş'ar buyurulmasıdır (bildirilmesidir).

 

Sekizinci Remiz'deki, sevgili Üstadımızın manevî bir nur ile parlayan ve gülümseyen, o yüksek en hârika, tatlı sözü, fakir talebenizde öyle bir halet-i azîme tevlid etmişti ki, işte o dakikam saadet-i ebediyeye nâil olanların geçirdiği anlardan bir dakika idi. Bu sürur içinde mektubunuzu ve Sekizinci Remzi okudum. Okurken her bir cümlenin nihayetinde, "var ol, mes'ud ol, bahtiyar ol Üstadım" nidaları kalbime tercümanlık eden lisanımdan ihtiyarsız dökülüyordu.

 

Sevgili Üstadım size de lâyık olduğunuzdan daha güzel bir şekilde ve daha elyak bir tarzda eltaf-ı Sübhaniyeye nailiyetiniz için dua eder ve damenlerinizi (eteklerinizi) kemal-i hürmet ve ta'zimle öperim, Efendim Hazretleri! Hüsrev” (Barla Lahikası)

“Sevgili Üstadım! Hâlıkımdan ebediyen razı olmuşum. O da sizden ebediyen razı olsun. Maalesef ziyaretinizle müşerref olamıyorum. Buna bedel Bekir Bey'le takdim ettiğim ve arzu edilen şekilde yazamadığım İ'caz-ı Kur'an'ın (25. Söz’ün) sahifelerini açtıkça hakir talebenizin her sahifeye mukabil ellerinizden öpmekte olduğumu kabul buyurmanızı istirhamla, sıhhat u selâmet ve muvaffakıyetiniz için dua ederek, el ve ayaklarınızdan öperim, efendim hazretleri. Talebeniz Ahmed Hüsrev” (Barla Lahikası)

“(Ahmed Hüsrev 'in fıkrasıdır)

            Sevgili, müşfik Üstadım Efendim Hazretleri!

            Arz-ı hürmet ve iştiyakla el ve ayaklarınızdan öperim. Hulusi Bey'in suallerine verilen cevablara ait cihandeğer kıymetli, nurlu, feyizli sözlerinizi iki gün evvel aldım. Suallerin cevabları o kadar latif idi ki, ne okumağa doyabildim ve ne de idrakim kadar olsun hakkıyla kavrayabildim.” (Barla Lahikası)

“(Hüsrev 'in fıkrasıdır)

            Sevgili Üstadım, aziz hocam, efendim hazretleri!

            El ve ayaklarınızdan öperek, sıhhat ve âfiyetiniz için duacıyım. Bu hafta zarfında, yazıp ikmaline muvaffak olabildiğim Yirmialtıncı ve Onuncu Cüz'leri ve Kur'an-ı Kerim'in tamamen yazılmasından mütevellid sürurlarımı ifade eden şu arîzamı takdim ediyorum.” (Barla Lahikası)

“Bediüzzaman Said Nursî'nin ders ve irşadiyle hakikata ulaşan ve Nur hizmetinde çok kıymettar ve yüksek hizmetleri sebkat eden kahraman ve halis bir talebenin, Üstadın mâhiyetini tarif eden ayn-ı hakikat bir ifadesidir.

            Bu günde, Mele-i Âlânın Arzda medar-ı süruru.

            Bu günde, sekene-i Arzın Mele-i Âlâda medar-ı iftiharı.

            Bu günde, Habibullahın medar-ı nazarı.

            Bu günde, müslümanlığın sertacı.

            Bu günde, hak tariklerin şahı.

            Bu günde, hakikatların imamı.

            Hem bu günde, Mahbub-u Hüda.

            Hem bu günde, allâme-i asır.

            Hem bu günde, zulmetin nuru.

            Hem bütün günlerde serdar-ı hidayet.

            Hem Molla Said-in Nursî..

            Hem Bediüzzaman-el-Fahrüddevranî... Hüsrev” (Tarihçe-i Hayat) 

“Eseridir bu eserler bir ateşpare-i zekanın.

İşte bu dehadır beklediği bütün a'sarın (asırların).

Feyyaz nurlarıdır hep bu nurlar insanlık âleminin

Şübhe yok Hakkın tecellisidir parlayan içlerinde bu hakikatlerin

Ya Üstadena feyzine hayran nuruna hayran baştan başa bütün insan

Asarınla hakkı bulan ezkiya da diyor. Yok kusur bulmaya imkan

Lütf-ı hakla buluyorlar bu nurları okuyanlar. Yep yeni bir nurlu âlem

Şübhesiz Allah'dır ancak nurdan hakikatler kalblerde yaradan Talebeniz Husrev” (7. Şua) 

Netice: Buraya kadar saydığımız kuvvetli delillerin tamamını bir arada ele alacak olursak Hüsrev Efendi’nin Bediüzzaman Hazretleri’nin halefi, yani ondan sonra yerine bıraktığı en seçkin talebesi olduğu güneş gibi aşikar olarak ortaya çıkmaktadır. Bahsimizi, yukarıya da almış olduğumuz, Hazret-i Bediüzzaman’ın kısa ve net ifadesiyle kapatıyoruz:

 “Hüsrev  gibi Nur kahramanından -benim yerimde ve Nur'un şahs-ı manevîsinin (manevî şahsiyetinin) çok ehemmiyetli bir mümessili (temsilcisi) olmasından- hiç bir cihetle gücenmemek elzemdir (en lazımdır).” (Şualar, 14. Şua)