Resûl-ü Ekrem asm Efendimizin Hazret-i Hasan’ı (ra) kemâl-i şefkatle kucağına alarak başını öpmesini ve Hazret-i Hüseyin’in (ra) boynunu öpmesini sıradan bir olay olarak telakki (kabul) etmemek lazım. Bu sevgi gösterilerini o zamanın şartlarına ve insanlarına göre değerlendirmek gerekir.

Mesela bir defasında Resûl-ü Ekrem asm Efendimiz torunlarını öperken bir adam bu hali yadırgadı. “Benim on çocuğum var hiçbirini de öpmedim” dedi. Resûl-ü Ekrem asm Efendimiz ona yönelerek şu cevabı verdi:

“Merhamet etmeyene merhamet edilmez”[1]

Başka bir rivayet ise şöyledir:

Bir kısım bedeviler Resûl-ü Ekrem asm Efendimize geldiler ve  “Çocuklarınızı öper misiniz?” diye sordular. Efendimiz asm “Evet” deyince, bedeviler “Fakat biz, Allah'a andolsun öpmeyiz” dediler. Bunun üzerine Resûl-ü Ekrem asm Efendimiz “Allah kalplerinizden merhameti çıkardı ise ben ne yapabilirim?” buyurdu.[2]

Bu tarz rivayetlerden de anlaşılacağı üzere Resûl-ü Ekrem Efendimizin şefkat ve muhabbetle sevgili torunlarının boyunlarından  ve başlarından öpmesi o zamanın şartları düşünüldüğünde “fevkalâde ehemmiyet vermeye” işarettir.

[1] B5997 Buhârî, Edeb, 18; M6028 Müslim, Fedâil, 65

[2] İbn Mâce, Edeb, 3