İnsan nefsinin Allah’tan korkmaya ciddî bir ihtiyacı vardır. Eğer Allah korkusu olmasa nefsi dizginlemek mümkün olmazdı. İnsanları sapmaktan koruyan en büyük ve birinci sebep Allah korkusudur. O’ndan korkmak ise, Allah’ın azabından korkup yine O’nun şefkatine sığınmak demektir. Korku ya birinin zulmünden dolayı hissedilir. Yani ondan gelecek bir bela ve sıkıntıdan korkulur. Ya da hata yaparak sevdiğimizi kızdırmaktan gelen bir korkudur. Müslümanlar ikinci korku şekliyle Allah’tan korkarlar. Allah’ın rızasını ve sevgisini kaybetmek ve bunun neticesinde gazabına uğrayıp cehenneme düşmek ihtimali bizi korkutur. Bu korku da bizlerin O’nun şefkatine sığınmamızı sağlar. Mesela, küçük bir çocuğun annesinin tokadından korkup onun şefkatli sinesine sığınması gibi… Allah korkusu da insanı Allah’tan uzaklaştırmaz, bilakis O’nun rahmetine ulaştırır.  (Bkz. Sözler, 7. Söz)