Cevap vermek ayrıdır, kabul etmek ayrıdır. Allah her duaya cevap verir. Fakat kabul etmek, hem aynı isteği vermek, Cenâb-ı Hakkın hikmetine bakar. Meselâ, hasta bir çocuk seslenir: "Ey hekim, bana bak." Hekim "Buyur," der. Ne istersin?" diye çocuğa cevap verir. Çocuk "Şu ilâcı bana ver" der. Hekim ise, ya istediğini aynen verir. Yahut onun menfaati için ondan daha iyisini verir. Yahut hastalığına zarar olduğunu bilir, hiç vermez. İşte, Cenâb-ı Hakk, sonsuz hikmet sahibi, hazır ve nazır olduğu için, kulun duasına cevap verir. Yalnızlık ve kimsesizlik dehşetini, varlığıyla ve cevabıyla huzura çevirir. Fakat insanın heves ve arzularının baskısıyla vermez. Kendi hikmeti gereğince, kulun dünyadaki isteklerinin ya aynısınıveya daha iyisini verir veya hiç vermez. Fakat dua bir ibadet olduğu için asıl karşılığı âhirettedir. Herkes duanın sevabını orada bulur.  (Bkz. Sözler, 23. Söz)