"Dünyamız ve zeminimiz dahi Kur’ân-ı Hakim'in tezgahında yapılan bir sefine-i maneviye hükmüne geçen hakikat-i islamiyet içine girsin." Cümlesini açıklar mısınız?

İnançsız bir nazarla hayata bakıldığı zaman gelecek, karanlık ve bilinmezliklerle ürkütücü, dünya ayrılıklar ve ölümlerle dolu bir mezarlıklar yurdu, nefs ve şeytan ise insana her an zarar vermek için bekleyen bir düşman. Tüm bunlara karşın insan güçsüz ve aciz bir varlıktır.

İşte tam da bu noktada bir kurtarıcı ve dayanak noktası gerekmektedir. Aksi halde insan; hayatı ve dünyayı anlamsız olaylar, haksızlıklar, ayrılıklar ve hüzünlerle dolu bir acı yurdu olarak tasavvur ederek yok olup gideceği zamanı bekler. Beklediği her an ise acı ve ıstırap çeker.

Üstad Hazretleri de insanı bu halden kurtarıp onu ebedi saadete ulaştıracak olan yegane kurtarıcının iman ve Kur’ân olduğunu ifade ederek; “ …mütemâdiyen mevt ve hayatın değişmesiyle, senelerin ve karınların emvâcı üstüne hadsiz cenazeler binip ademe atılan dünyamız ve zeminimiz dahi, Kur’ân-ı Hakîm’in tezgâhında yapılan bir sefîne-i ma‘neviye hükmüne geçen hakîkat-i İslâmiyet içine girsin; ve selâmetle o denizin üstünde gezip, tâ sâhil-i selâmete çıkarak hayatımızın vazîfesi bitsin.”[1]demektedir.

Yani ey insan! Her tarafta gördüğün ve hayatını acılaştıran sana sıkıntı veren bu ölüm ve ayrılık başıboş gerçekleşen olaylar bütünü değildir. Ölenler, gidenler yokluğa gitmiyor, dünyamız sonsuz karanlığa mahkum olmayacak. Zira imanın nuru ile herşey aydınlanıyor, herşeyin hakikati ortaya çıkıyor. İmanın güneş ile hayatını anlamlandır. Kur’ân hakikatlerini kendine rehber yap. Hayatını acılaştıran her şeyin hakikatini ve iç yüzünü Kur’ân’dan öğren. Bunaldığın ve zorlandığın an Allah’ın varlığına dayan. İslâmiyet’in hakikatlerini dünya hayatın boyunca kendine muhkem ve sağlam bir gemi bir kale yap. Ta ki o nur ve hakikat seni ebedi huzur ve mutluluğa ulaştıracak bir vesile olsun.